мажо́р
(
1) музычны лад, у аснове якога ляжыць
2)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мажо́р
(
1) музычны лад, у аснове якога ляжыць
2)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
сяло́, ‑а́;
1. Вялікая вёска, гаспадарчы і адміністрацыйны цэнтр для навакольных паселішчаў; у дарэвалюцыйнай Расіі — паселішча з царквой.
2. Любы населены пункт негарадскога тыпу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АДЛУЧЭ́ННЕ ад царквы, выключэнне з рэлігійнай абшчыны асоб за тое, што адмаўляюць Бога, не шануюць Маці Божую, святыя абразы. Выкарыстоўваецца як мера
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гіга́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Незвычайна вялікі; велізарны.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадапо́шні, ‑яя, ‑яе.
Які папярэднічае апошняму, другі ад канца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Булдава́ ’булава’, булдаве́шка (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Beláng
1) значэ́нне
2) дачыне́нне
3)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ро́ўнасць, -і,
1. Уласцівасць і стан роўнага, а таксама пра
2. Поўнае падабенства, аднолькавасць (па велічыні, колькасці, якасці
3. Становішча людзей у грамадстве, што выяўляецца ў аднолькавых адносінах да сродкаў вытворчасці і ў карыстанні аднолькавымі палітычнымі і грамадзянскімі правамі.
4. У матэматыцы: суадносіны паміж велічынямі, якія паказваюць, што адна велічыня роўная другой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
blowout
1) ло́паньне ка́мэры (ў ко́ле)
2) прары́ў -ву
3) перагара́ньне, распла́ўленьне (электры́чнага засьцерага́льніка, ко́рка)
4)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
е,
Шостая літара беларускага алфавіта, якая абазначае: а) пасля зычных — галосны «э» і мяккасць папярэдняга зычнага, напрыклад, «хлеб — хльэб»; б) пасля галосных, «ў», раздзяляльнага мяккага знака, апострафа і ў пачатку слова — два гукі: «й» і «э», напрыклад, «мае — майэ», «здароўе — здароўйэ», «лье — льйэ», «п’е — пйэ», «ехаць — йэхаць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)