zur ~ schícken — пасла́ць на неміну́чую [непазбе́жную] пагі́бель
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Лафе́т ’станок, па якім замацоўваецца ствол гарматы’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 82) < франц.lʼaffût, fût ’ствол’, ’слуп, пасад’ праз ням.Lafette (Фасмер, 2, 467). Ст.-бел.лявета ’лафет’ (1695 г.) находзіць са ст.-польск.laweta (Булыка, Лекс. запазыч., 68).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
барахлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.
Разм. Працаваць кепска, з перабоямі (пра маторы, механізмы і інш.). А тут — неспадзяванасць: не працаваў Сямёнаў станок. — Што здарылася? — кінуліся да яго майстар і брыгадзір. — Пачынае барахліць; калі не паправіць, можна вывесці са строю.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тачы́ла, ‑а, н.
Тачыльны камень, а таксама станок для навострывання рэжучых інструментаў. Тачыла, як велізарны круглы пірог, тырчала паміж дзвюх прыбітых да станка дошак.Броўка.У саўгаснай кузні малады хлопец налягаў на тачыла. Стары прыціскаў да каменя ржавае жалеза.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
|| наз.шліфава́нне, -я, н.ішліфо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым.шліфава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.) ішліфо́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Шліфавальны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Сталю́га ‘прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі; высокія козлы’, ‘сталярны варштат’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Касп., Бяльк., Сцяшк., Жд. 3, Сл. ПЗБ, Некр., Ян., Выг., Бір. Дзярж., Сцяцко Сл.), ‘мальберт’ (Гарэц.), ‘бандарскі станок, на якім апрацоўваюць стругам абручы, клёпкі’ (Янк. 1, Гарэц.; рагач., Арх. ГУ), столю́га, штолю́га ‘станок для апрацоўкі клёпак’ (ТС), сталю́жкі ‘козлы’ (Скарбы), сталю́гі ‘падмосткі пад стог’ (талач., ДАБМ, камент., 877). З польск.staluga, sztaluga ‘драўляная падстаўка, штатыў, козлы і пад.’, што з ням.Stellage ‘рыштаванні; стэлаж’ з прыстасаваннем суфікса па тыпу żegluga ‘суднаходства’ (Брукнер, 512–513). Гл. Кюнэ, Poln., 99; Нававейскі, Zapożyczenia, 105, 171. Ст.-бел.сталюга, столюга (XVII ст.) з ст.-польск.staluga (Булыка, Лекс. запазыч., 193).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аўтама́т, ‑а, М ‑маце, м.
1. Апарат (машына, станок), які самастойна, без непасрэднага ўдзелу чалавека выконвае работу. Тэлефон-аўтамат. Аўтамат-піла.
2. Від ручной аўтаматычнай зброі; пісталет-кулямёт. Гадзіны паўтары з лесу даносілася сапраўдная кананада: бесперапынна стракаталі аўтаматы, мерна і гулка білі карабіны.Матрунёнак.
[Ад грэч. automatos — самарухомы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
така́рны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з механічнай апрацоўкай металу, дрэва і іншых матэрыялаў пры дапамозе абточвання. Калі вы знаёмы з такарнай справай, то можаце вельмі добрую ручку вытачыць з дрэва.Матрунёнак.Мірна гутарачы, яны [Забаўскі і Змітрок] вярнуліся ў такарны цэх.Ваданосаў.// Прызначаны для такой апрацоўкі матэрыялаў. Такарны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
печа́тный
1.(для печатания) друка́рскі;
печа́тный цех друка́рскі цэх;
печа́тное де́ло друка́рская спра́ва;
печа́тный стано́к друка́рскі стано́к;
2.(напечатанный) друкава́ны;
печа́тная бу́ква друкава́ная лі́тара;
печа́тное сло́во друкава́нае сло́ва;
печа́тный лист друкава́ны а́ркуш;
чита́ть то́лько по печа́тному чыта́ць то́лькі друкава́нае;
3.(тиснённый) пяча́таны;
печа́тный пря́ник пяча́таны пе́рнік;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
напра́віць, ‑праўлю, ‑правіш, ‑правіць; зак.
1.што. Зрабіць прыгодным для карыстання; адрамантаваць. Направіць станок. □ Тоня ўзяўся направіць малатарню за тры дні.Чорны.// Падвастрыўшы, зрабіць прыгодным для карыстання. Направіць брытву. Направіць касу.
2.чаго. Унесці вялікую колькасць паправак, змен (у тэкст, карэктуру і пад.). Направіць памылак у карэктуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)