налыга́ць сов.

1. наниза́ть;

н. мані́сту тытуню́ — наниза́ть ни́зку табаку́;

2. (верёвкой, своркой) привяза́ть, навяза́ть; (друг к другу — многих) связа́ть вме́сте;

н. ко́ней — связа́ть вме́сте лошаде́й;

3. (при помощи петли — многих) налови́ть, заарка́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Ляпі́ць ’ствараць фігуры з пластычнага матэрыялу’, ’будаваць, майстраваць, карыстаючыся ліпкім, вязкім матэрыялам’, ’прыклейваць, прылепліваць’, ’з сілай ісці (пра мокры снег)’, ’рабіць соты’ (ТСБМ, Яруш., Шат., Анох.; пух., паст., Сл. ПЗБ), лепі́ць ’тынкаваць’ (ТС), ляпі́цца ’прыляпляцца’, ’цесна прымыкаць’, ’лезці ў цеснату’, ’прыставаць’ (Нас., ТСБМ, ТС; іўеў., паст., Сл. ПЗБ). Укр. ліпи́ти, рус. лепи́ть, польск. lepić, н.-луж. lěpiś, в.-луж. lěpić, чэш. lepiti, славац. lepiť, славен. lẹpíti, серб.-харв. lijèpiti, ле́пити, макед. лепи(се), ляпи, балг. лепя, ст.-слав. при‑лѣпити. Прасл. lepiti () — каузатыў да lьpěti > ліпе́ць2 (гл.). Другая ступень чаргавання галоснай кораня — ліпкі, ліпнуць (Слаўскі, 4, 164; Фасмер, 2, 484). Роднасныя і.-е. адпаведнікі: ст.-інд. lēpayati, iimpáti ’ён мажа’, lipyatē ’прыліпае’, lēpas ’мазь’, répas ’пляма’, ст.-грэч. λίπος ’тлушч’, літ. lìpti ’прыклейвацца’, лат. lipt ’тс’, літ. каузатыў lipýti, лат. lipinât ’прыклейваць’, алб. laparós ’запэцканы’, гоц. bilaibjan ’пакідаць’, aflifnan ’заставацца’, ст.-в.-ням. laiba ’скарынка’, тахар. lip‑ ’тс’, хецк. lip‑ ’мажу’. І.‑е. *loip‑, *lep‑ (Міклашыч, 178; Бернекер, 1, 712; Траўтман, 161; Скок, 2, 297–298; Трубачоў, Ремесл. терм. 188; Эт. сл., 14, 217–219; Бязлай, 2, 134; БЕР, 3, 365–367).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

воздержа́вшийся

1. прич. які́ (што) устрыма́ўся;

2. сущ. той, хто (што) устрыма́ўся;

постановле́ние при́нято при двух воздержа́вшихся пастано́ва прыня́та пры двух, што ўстрыма́ліся (хто ўстрыма́ўся);

воздержа́вшихся не́ было тых, хто б устрыма́ўся, не было́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дадава́ць несов.

1. (давать недостающее) додава́ть;

2. мат. прибавля́ть;

3. (говорить или писать в дополнение к чему-л.) добавля́ть, прибавля́ть;

4. (присоединять) прилага́ть;

да гэ́тага дадаю́канц. при сём прилага́ю;

1-4 см. дада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мі́на I ж., воен. ми́на;

падлажы́ць мі́ну — подложи́ть (подвести́) ми́ну

мі́на II ж. (выражение лица) ми́на;

рабі́ць (стро́іць) мі́ну — ко́рчить ро́жу;

рабі́ць вясёлую мі́ну пры дрэ́ннай гульні́погов. де́лать весёлую ми́ну при плохо́й игре́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пасашчэ́плівацца сов.

1. (соединиться при помощи скрепок, зажимов — о многом) скрепи́ться; (о бумаге — ещё) сколо́ться;

2. (о руках) сжа́ться;

3. (о многом) сти́снуться, сжа́ться;

4. перен. (вступить в спор, драку — о многих) схвати́ться, сцепи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паабла́зіць сов.

1. (о многих, о многом — потерять волосы, шерсть) обле́зть; (при линьке — ещё) облиня́ть;

2. (о многом — потерять первоначальную окраску) вы́линять, облиня́ть, полиня́ть;

3. (о многом — потерять верхний слой чего-л.) обле́зть; облупи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

In altum tendens cadit ab alto

Хто высока ўзлятае, той адтуль і падае.

Кто высоко взлетает, тот оттуда и падает.

бел. Хто высока лятае, той нізка сядае. Зазнайка высока месціцца, ды нізка кладзецца.

рус. Кто слишком высоко взлетает, тот низко падает. Высоко летаешь, да низко садишься. Высоко замахнулся, да низ ко стегнул. Высоко поднял, да низко опустил. Кто высоко заносится, тому не миновать упасть.

фр. A grande montée grande descente (При высоком подъёме высокий спуск).

англ. The highest branch is not the safest roost (Самый верхний сук ‒ не самый надёжный шесток/насест).

нем. Je größer (höher) der Baum, je schwerer der Fall (Чем больше/выше дерево, тем тяжелее падение).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

поту́ги мн.

1. пату́гі, -гаў, ед. пату́га, -гі ж.; (усилия) намага́нні, -нняў, ед. намага́нне, -ння ср., разг. вы́сілак, -лку м.;

2. (при родах) пату́гі, -гаў, ед. пату́га, -гі ж.;

3. перен. пату́гі, -гаў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

э межд. (при возражении, выражении решимости, при обнаружении несостоятельности, промаха, неблагоприятного обстоятельства) э;

э, дазво́льце, я раскажу́ — э, позво́льте, я расскажу́;

э! хай бу́дзе, што бу́дзе! — э! будь что бу́дет!; э! была́ не была́!;

э, дык ты ж страля́ць не ўме́еш! — э, так ты же стреля́ть не уме́ешь!;

э, дык жа магазі́н зачы́нены — э, так магази́н же закры́т;

э, дык ён не ў ты́я дзве́ры тра́піў — э, так он не в ту дверь попа́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)