пама́дны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памады, уласцівы ёй. Памадны пах.

пама́дны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памадкі; зроблены з памадкі. Памадная цукерка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саладкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі салодкі. Саладкаваты квас. □ З поля нясло вільготнай парнасцю, з саду — саладкаватым пахам падапрэлых яблык-паданак. Навуменка. У паветры чуваць саладкаваты пах кветак. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгустава́ць degustíeren vt; kósten vt; prüfen vt;

дэгустава́ць харчо́выя праду́кты на пах і смак Lébensmittel in Bezúg auf Gerúch und Geschmáck prüfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Парфу́ма ’духі, адэкалон’ (ТСБМ), парфу́м (Нас.), парфуна (Яруш.) ’тс’, парху́ма ’духі, пах’ (Шпіл.). Ст.-бел. парфума, перфума, перхуна (Булыка, Лекс. запазыч., 109). З польск. parfuma < франц. parfum < лац. perfumāre ’выпарацца’ (параўн. Брукнер, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

detect

[dɪˈtekt]

v.t.

1) выкрыва́ць

2) выяўля́ць; адкрыва́ць; адчува́ць, чу́ць, заўважа́ць

to detect odor — адчу́ць пах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fumy

[ˈfju:mi]

adj.

1) ды́мны; по́ўны ды́му або́ выпарэ́ньняў

2) які́ ды́міць або́ выдзяля́е выпарэ́ньні, пах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

savory

[ˈseɪvəri]

1.

adj.

1) сма́чны, апэты́тны; прые́мны на пах

2) піка́нтны

2.

n.

во́страя пераку́ска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

камфаро́сма

(ад камфара + гр. osme = пах)

травяністая расліна сям. лебядовых, пашыраная ў Паўд. Еўропе і Азіі; дае эфірны алей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

свірнавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да свірна. Інжынер П. С. Вараб’ёў прапанаваў новы спосаб сушэння збожжа і барацьбы са свірнавымі шкоднікамі. «Беларусь». // Характэрны для свірна. Свірнавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлятво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае тленне, смерць. Тлятворны яд. // Выкліканы тленнем, гніеннем. Тлятворны пах.

2. перан. Які шкодна ўплывае на каго‑, што‑н. Тлятворнае ўздзеянне буржуазнай ідэалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)