радні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ро́дніць; незак., каго-што з кім-чым.

1. Ствараць адносіны роднасці паміж кім-н.

2. Рабіць падобным, збліжаць.

Гэтыя два зборнікі вершаў родняць паэтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчарбі́на, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

1. Пустата паміж зубамі на месцы адсутнага зуба.

2. Зазубрына, няроўнасць у выглядзе маленькай ямкі.

|| памянш. шчарбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

антра́кт, ‑у, М ‑кце, м.

1. Перапынак паміж двума актамі ў спектаклі, паміж двума аддзяленнямі канцэрта і пад. Пасля антракту ў зале панавала ўрачыстая цішыня. Мікуліч. // перан. Перапынак у якім‑н. дзеянні, працэсе і інш. Абед з антрактам.

2. Музычны твор, які выконваецца паміж дзеямі, карцінамі опернага ці драматычнага спектакля. Сімфанічны антракт.

[Фр. entracte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсярэ́дні, ‑яя, ‑яе.

1. Які займае прамежкавае становішча паміж лёгкім і сярэднім (пра вагавую катэгорыю ў спорце).

2. Які знаходзіцца паміж крайнім і цэнтральным ігракамі нападзення ў футбольнай, хакейнай і пад. камандзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазо́р, ‑у, м.

Спец. Прамежак, шчыліна паміж прылеглымі паверхнямі. Павялічыць зазор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́межаваць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; зак., што.

Вызначыць мяжу паміж зямельнымі ўчасткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аманімі́я, ‑і, ж.

Гукавое супадзенне слоў, якія адрозніваюцца паміж сабою значэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

добрасусе́дства, ‑а, н.

Дружалюбныя адносіны паміж суседзямі. Жыць па прынцыпу добрасуседства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфіле́, нескл., н.

Цясніна; вузкі праход паміж узвышшамі, вадаёмамі. Горкае дэфіле.

[Фр. défilé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжжа́берны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны паміж жабрамі. Міжжаберныя перагародкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)