смех, -у, м.

Кароткія характэрныя парывістыя гукі, што ствараюцца кароткімі выдыхальнымі рухамі, як праяўленне весялосці, радасці, задаволенасці, а таксама злараднасці, насмешкі і іншых пачуццяў.

Здаровы дзіцячы с.

Падарваць жываты са смеху.

Без смеху — сур’ёзна.

Не да смехуняма прычыны смяяцца, весяліцца.

Смех бярэ — хочацца смяяцца.

Смеху варта — смешна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

besides2 [bɪˈsaɪdz] prep. акрамя́, апро́ч, апрача́;

He has got no family besides parents. У яго няма нікога, акрамя бацькоў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

equal1 [ˈi:kwəl] n. ро́ўня, раўня́;

She is his equal. Яна роўня яму;

He has no equal. Яму няма роўні.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unequalled [ʌnˈi:kwəld] adj. неперася́гнуты, непераўзы́дзены; найдаскана́лейшы;

unequ a lled cruelty нечува́ная жо́рсткасць;

His skill is unequalled. Яго майстэрству няма роўнага.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́гада ж.

1. выго́да, расчёт м.;

атрыма́ць ~ду — извле́чь вы́году;

няма́ ~ды — нет расчёта;

2. см. выго́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́варат,

У выразе: другім наваратам — другі раз. [Маці:] — З хваробай не жартуй: яшчэ другім наваратам адкінецца... Якімовіч. Даўно мы з’елі сваю дзель бульбы, а нашых сяброў няма і няма. Я паставіў другім наваратам кацялок. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даба́віць, дабаўля́ць hinzfügen vt; ergänzen vt; hinzgeben* vt; hinzsetzen vt;

няма́ чаго́ даба́віць dem [da] ist nichts hinzzufügen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нача́ткі, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і пачаткі (гл. пачатак у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыста́нне, ‑я, н.

Разм. Прыстанішча, прыстанак. Ні прыстання, ні спакою няма чалавеку. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́лты, ‑аў; адз. няма.

Група старажытных індаеўрапейскіх плямён, якія гаварылі на балтыйскіх мовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)