сяро́д, прыназ. з Р.

1. У прамежку паміж краямі якой‑н. прасторы, пераважна ў роўнай адлегласці ад іх; пасярод. Стаяць сярод пакоя. □ Мікола чытаў, стоячы сярод хаты. Брыль. Палеткі калгаса «Рассвет» былі сярод лясоў. Кавалёў. // У прамежку паміж пачаткам і канцом якога‑н. адрэзка часу; на працягу чаго‑н. Сярод ночы.

2. У акружэнні каго‑, чаго‑н. (якіх‑н. аднародных прадметаў, з’яў, асоб); паміж кім‑, чым‑н. Карабель сярод ільдоў. Хата сярод лесу. □ Мне лес цяпер міл удвая, Бо родны лес мой краю служыць, Бо лес мой туліць смелых, дужых, Сярод якіх душой і я. Колас. Учора, як разыходзіліся ад пакгауза, не заўважыў Міколка сярод людзей, куды дзеўся яго стары таварыш. Лынькоў. // У ліку, у саставе каго‑, чаго‑н. Сярод тых, хто варочаўся паражняком, былі і Арсень з Міхасём. Каваленка. Сярод трафеяў было некалькі афіцэрскіх мундзіраў. Грахоўскі. // У асяроддзі, у акружэнні каго‑н. [Алаізе] так многа далі простыя людзі, сярод якіх яна жыла. Яны навучылі яе любіць кожную травінку на роднай зямлі, захапляцца паэзіяй паданняў, легенд. Арабей.

•••

Сярод белага дня гл. дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lose

[lu:z]

1.

v., lost, losing, v.t.

1) губля́ць

He lost his book — Ён згубі́ў сваю́ кні́гу

2) тра́ціць, стра́чваць

to lose patience — стра́ціць цярплі́васьць

to lose one’s head — здурэ́ць

3) прайграва́ць (гро́шы, закла́д)

4) марнава́ць (час, наго́ду)

2.

v.i.

губля́цца, стра́чвацца

to get lost — згубі́цца

The ship and its crew were lost — Карабе́ль і яго́ная кама́нда згубі́ліся або́ былі́ стра́чаныя

•

- lose oneself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bound​3 [baʊnd] adj.

1. абавя́заны, зму́шаны;

You’ve worked so hard – you’re bound to pass the exam. Вы працавалі так упарта – вы абавязкова здасце экзамен;

It was bound to happen. Гэта павінна было здарыцца.

2. BrE, fml вы́мушаны;

I am bound to say I can’t accept your proposal. Я вымушаны сказаць, што не магу прыняць вашу прапанову.

3. які́ накіроўваецца (да), у кіру́нку;

a ship/plane bound for London карабе́ль/самалёт, які́ накіроўваецца ў Ло́ндан

♦

be bound up in smth. быць ве́льмі заня́тым чым-н.;

bound up with smth. це́сна звя́заны з чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

See

I

f -, Sé¦en мо́ра

zur ~ — на мо́ры; мо́рам

auf óffener [hóher] ~ — у адкры́тым мо́ры

an der ~ — на бе́разе мо́ра

in ~ géhen* [stéchen*] — выхо́дзіць у мо́ра, адпраўля́цца ў марско́е пла́ванне

die fáule ~ — штыль, бязве́трые

éine schwére ~ — бурлі́вае [бу́рнае] мо́ра

schwére [gróbe] ~ ging über das Schiff — веліза́рная хва́ля набе́гла на карабе́ль

II

m -s i Sé¦es, Sé¦en во́зера

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

flank

[flæŋk]

1.

n.

1) бок -у m. (це́ла жывёліны або́ чалаве́ка)

2) бакава́я ча́стка мясно́е ту́шы

3) бок, крыло́ n. (буды́нка)

4) схон -у, схіл -у m. (гары́)

5) Milit. крыло́ n., флянг -у m.

2.

v.t.

1) знахо́дзіцца збо́ку, расьці́ збо́ку

2) ісьці́, маршырава́ць аба́пал чаго́

3) Milit.

а) атакава́ць крыло́ або́ з крыла́

б) абараня́ць крыло́

4) (пра карабе́ль) паваро́чвацца бо́кам да хва́ляў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

weigh [weɪ] v.

1. узва́жваць; ва́жыць;

How much do you weigh? Якая ў вас вага?

2. мець вагу́, значэ́нне; уплыва́ць;

It weighs heavily against us. Гэта не на нашу карысць.

♦

weigh anchor падніма́ць я́кар;

weigh one’s words узва́жваць ко́жнае сло́ва

weigh down [ˌweɪˈdaʊn] phr. v.

1. прыгнята́ць

2. перава́жваць, абцяжа́рваць; гнуць

weigh upon [ˌweɪəˈpɒn] phr. v. =

weigh downweigh in [ˌweɪˈɪn] phr. v.

1. sport узва́жвацца (да або пасля спаборніцтваў)

2. (with) infml уступа́ць у спрэ́чку або́ ў спабо́рніцтва

weigh up [ˌweɪˈʌp] phr. v.

1. узва́жваць, ацэ́ньваць;

weigh up the pros and cons узва́жваць усе́ «за» і «су́праць»

2. падыма́ць (карабель з дна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ На́ўскі: на́ўскі вялікдзень ’чацвер велікоднага тыдня’ (Інстр. II), наўські: Radaūnica albo Nauśki Wielikdzieri ’вясеннія дзяды’ (Пятк. 2), параўн. наські: наські велікдзень ’тс’, іншая назва мёртвых велікдзень (ТС), укр. навський: навський великдень ’вялікдзень мёртвых, паводле народных вераванняў, у чацвер на апошнім тыдні вялікага посту’, рус. маск. навский: паве кий день ’рэлігійны звычай памінання памерлых на магілах на працягу тыдня пасля вялікадня’, чэш. дыял. navski: navskä kost ’цвёрды нараст’, славен. namški: namška kosi (*navbska kostь) ’тс’. Да прасл. *паиь, параўн. ц.-слав. навь ’мярцвяк’, рус. навь, навье ’тс’, укр. навка, мавка ’душа дзяўчынкі, што памерла да хрышчэння’, ст.-чэш. παν ’магілка, пекла, той свет’, unaviti ’забіваць’, чэш. unaviti ’стаміць’, unava ’стомленасць, знямога’, славац. nava ’прыстанак добрых душ’, славен. navje ’душы няхрышчаных дзяцей’, паи ’душа нябожчыка’, балг. мак. нави ’злыя духі, злыдні’, гл. таксама ўниўя: загоніць унаўя ’на той свет, у магілу’ (Мат. Маг.). Дакладныя адпаведнікі: лат. näve ’смерць’, nävet, nävit ’забіць’, літ. ηδνέ ’цярпенне, смерць’, novis ’мучэнне’, novyti ’душыць, знішчаць’, ст.-прус. noms ’тулава, пень’, гоц. naus ’мярцвяк’, ст.-ісл. nar ’мярцвяк, труп’; звязана чаргаваннем галосных з ныць ’марнець, чахнуць’, уныць, унываць ’траціць жыццёвыя сілы’ (гл.), гл. Фасмер, 3, 35; Махэк₂,/391; Бязлай, 2, 216; робяцца спробы звязаць слав. *navъ з і.-е. пай- ’карабель’, якія грунтуюцца на уяўленнях, што шлих на той свет вядзе па рацэ ці праз мора, а таксама на назвах абрадаў, параўн. рус. навской (номской, навский) день, навьи проводы ’летнія дзяды, памінкі; пахаванне’ (Седакова, Балто- славян. этнокультурные и археологические древности: Погребальный обряд. Тез. докл. конф. М., 1985, 73), а таксама рус. навий день ’дзяды’, навья косточка ’цвёрды нарост’, літ. nam‑ kaulis ’тс’ з лат. vėla kauli ’костачка ў ступні, звязаная з пэўнымі павер’ямі’, Ve(u laiks ’памінанне мёртвых’ (Іванаў–Тапароў, Слав. языкозн., М., 1973, 168). Параўн. таксама Талстой, БСИ, 1977, 87; Іванаў-Тапароў, Иссл., 68–69; Кобилянський, Мовознавство, 1980, 1, 46; Буга, Rinkt., II, 503. Гл. навей,.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

anchor

[ˈæŋkər]

1.

n.

1) я́кар -а m

2) Tech. скаба́ f.; а́нкер -а m., заця́жка f.

2.

v.t.

1) ста́віць на я́кар

to anchor a ship — паста́віць карабе́ль на я́кар

2) прымацо́ўваць

to anchor a tent to the ground — прымацава́ць намёт да зямлі́

3) ве́сьці перада́чу (зь не́калькімі ўдзе́льнікамі)

3.

v.i.

1) стая́ць на я́кары

2) умацо́ўвацца

•

- at anchor

- cast anchor

- come to an anchor

- ride at anchor

- weigh anchor

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bark

I [bɑ:rk]

1.

n.

1) брэх -у m., браха́ньне n.

2) informal ка́шаль -лю m.

2.

v.i.

браха́ць

3.

v.t.

га́ркаць

•

- bark at the moon

- bark up the wrong tree

II [bɑ:rk]

1.

n.

1) кара́, кары́ца f., лы́ка n.

2) гарба́рная кара́, дубі́льная кара́

3) хі́нная кара́, хі́на f.

2.

v.t.

1) абдзіра́ць кару́, ако́рваць

2) кальцава́ць

3) дубі́ць ску́ры (дубо́ваю каро́ю)

III [bɑ:rk]

n.

барк -а m. (трохма́чтавы карабе́ль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sick

[ʃɪk]

1.

adj.

1) нездаро́вы, з слабы́м здаро́ўем; хво́ры

2) informal яко́му мо́ташна, мло́сна

I feel sick — мне мо́ташна, мло́сна, нядо́бра

3) хвараві́ты

a sick look — хво́ры вы́гляд

4) яко́му абры́дла, надаку́чыла

He is sick of school — Яму́ абры́дла шко́ла

5) паку́таваць, тужы́ць, ну́дзіцца

to be sick at heart — мо́цна му́чыцца, паку́таваць, тужы́ць, ну́дзіцца

6) змарне́лы, хвараві́ты

7) няспра́ўны, пашко́джаны (карабе́ль)

8) Figur. нясма́чны; зло́сны, зье́длівы (пра жарт, гу́мар)

2.

n.

хво́рыя pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)