Brauch

m -(e)s, Bräuche звы́чай

~ wérden — зрабі́цца звы́чкаю

nach ~ und Sítte — па завядзёнцы

wie es ~ ist — як заве́дзена [пры́нята]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

асла́біцца (паслабіцца, зрабіцца слабейшым) lócker wérden, náchgeben* vi;

ву́зел асла́біўся der Knóten hat sich gelóckert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дэзерці́р м Fáhnenflüchtige (sub) m -n, -n; Deserteur [-´tø:r] m -s, -e;

зрабі́цца дэзерці́рам Deserteur wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

посвеже́ть сов.

1. (стать прохладнее) паядране́ць, пахаладне́ць;

2. (стать румянее, здоровее) пасвяжэ́ць, стаць (зрабі́цца) свяжэ́йшым (больш све́жым); см. свеже́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

соверши́ться

1. (произойти) адбы́цца; (случиться) зда́рыцца; ста́цца;

2. (сделаться) зрабі́цца; учыні́цца; (осуществиться) здзе́йсніцца, ажыццяві́цца; (сбыться) збы́цца;

3. (окончиться) ско́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ахвя́ра ж Ópfer n -s, -;

прыне́сці ў ахвя́ру ópfern vt; zum Ópfer bríngen*;

зрабі́цца ахвя́рай zum Ópfer fállen* (каго-н, чаго-н D);

зрабі́цца ахвя́рай няшча́снага вы́падку verúnglücken vi (s); éinem Únfall zum Ópfer fállen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

захма́рыцца ​1, ‑рылда; зак.

Зрабіцца хмарным. Неба захмарылася. / у безас. ужыв. З раніцы захмарылася, падзьмуў моцны вецер. Лось.

захма́рыцца ​2, ‑рыцца; безас. зак.

Пачаць хмарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заленава́цца, ‑лянуюся, ‑лянуешся, ‑лянуецца; зак.

Разм.

1. Не захацець што‑н. рабіць з-за ляноты; адчуць, праявіць ляноту. Заленаваўся пайсці ў школу.

2. Зрабіцца гультаём.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажалаба́ціцца, ‑ціцца; зак.

Зрабіцца жалабаватым. Некалі ў хаце была паслана падлога — проста на зямлю. Цяпер шырокія дошкі пажалабаціліся, абгнілі з краёў, іх патачыў шашаль. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаве́ць, ‑ее; зак.

Зрабіцца навейшым, абнавіцца. На касынцы сапраўды было многа пылу, аж белы струменьчык мільгануў паўз вуха, як [дзяўчына] страпянула. Касынка адразу нібы панавела. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)