сена́тар, ‑а, м.
Член сената; званне члена сената. Бурсэвіч тут жа пазваніў сенатару Багдановічу, якога добра ведаў, і папрасіў яго ўладзіць справу шлюбу нібыта аднаго знаёмага беспрацоўнага настаўніка, які вымушаны звярнуцца да уніяцкага папа. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архіепі́скап
(гр. archiepiskopos)
духоўнае званне ў праваслаўнай царкве, сярэдняе паміж епіскапам і мітрапалітам.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
вучо́ны, -ая, -ае.
1. Вывучаны, навучаны чаму-н.
Не вучы вучонага (прыказка). В. мядзведзь (дрэсіраваны).
2. Высокаадукаваны, які многа ведае ў галіне якой-н. навукі.
В. чалавек.
В. садавод.
3. Які мае адносіны да навукі, навуковы.
Вучонае званне.
Вучоная ступень.
4. у знач. наз. вучо́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Спецыяліст у якой-н. галіне навукі.
Выдатны в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апраўда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. каго (што). Прызнаць невінаватым, вынесці апраўдальны прыгавор.
А. падсуднага.
2. што. Даказаць магчымасць чаго-н.
Старацца а. які-н. учынак.
3. што. Паказаць сябе дастойным чаго-н.
А. высокае званне.
А. давер калектыву.
4. што. Акупіць, кампенсаваць.
Расходы апраўдаюць сябе.
|| незак. апра́ўдваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. апраўда́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ВАЕННАСЛУ́ЖАЧЫ,
асоба, якая знаходзіцца на абавязковай вайсковай службе. Кожнаму ваеннаслужачаму прысвойваецца званне воінскае. Ва Узбр. Сілах Рэспублікі Беларусь ваеннаслужачыя падзяляюцца на салдатаў, матросаў, сяржантаў, старшын, прапаршчыкаў, мічманаў, на афіцэрскі склад (малодшы, старшы, вышэйшы). Усе ваеннаслужачыя Узбр. Сіл Беларусі прымаюць прысягу ваенную.
т. 3, с. 442
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
обершарфю́рэр
(ням. Oberscharführer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню фельдфебеля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
оберштурмбанфю́рэр
(ням. Obersturmbannführer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню падпалкоўніка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прафесу́ра
(ням. Professur, ад лац. professor = настаўнік)
1) званне, пасада прафесара;
2) прафесары.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
унтэршарфю́рэр
(ням. Unterscharführer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню фельдфебеля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
унтэрштурмфю́рэр
(ням. Untersturmführer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню лейтэнанта.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)