оберштурмбанфю́рэр

(ням. Obersturmbannführer)

званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню падпалкоўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прафесу́ра

(ням. Professur, ад лац. professor = настаўнік)

1) званне, пасада прафесара;

2) прафесары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ганаро́вы в разн. знач. почётный;

г. госць — почётный гость;

~вае зва́нне — почётное зва́ние;

г. прэзі́дыум — почётный прези́диум;

~вая ва́рта — почётный карау́л;

○ ~вая гра́мата — почётная гра́мота

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

akadémisch

a акадэмі́чны

~e Bíldung — вышэ́йшая адука́цыя

éine ~e Würde erlágen — атрыма́ць вучо́нае зва́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лаўрэа́т ’званне, якое прысуджаецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, мастацтва і г. д.’, ’асоба, удастоеная такога звання’ (ТСБМ). Паходзіць з лац. laureātus ’увенчаны лаўрам’ < laurea ’лаўр, перамога, слава’ < laureus ’лаўровы’ < laurus ’лаўр’ (Слаўскі, 5, 78 з літаратурай). У бел. мову лексема, відаць, трапіла з рус., дзе з XIX ст. лічыцца запазычаннем з франц. lauréat (КЭСРЯ, 235). Да лаўр (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прафе́сар ’вышэйшае вучонае званне выкладчыка і супрацоўніка вучэбных устаноў’, ’вялікі знаўца чаго-небудзь’ (ТСБМ). Ст.-бел. професоръ ’настаўнік, прафесар’ (XVI–XVII стст.) праз польск. profesor (Булыка, Запазыч., 268); пасля, магчыма (але неабавязкова), праз рус. профе́ссор з ням. Professor, крыніца ў лац. professor ’публічны настаўнік’ ад profiteor ’адкрыта аб’яўляць (аб прадмеце сваіх заняткаў, аб сваёй спецыяльнасці)’ (гл. Фасмер, 3, 384; Банькоўскі, 2, 780).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брыгадэнф́ю́рэр

(ням. Brigadenführer)

званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню генерал-маёра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

генера́л-аншэ́ф

(фр. général en chef = галоўнакамандуючы)

генеральскае званне ў рускай арміі 18 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гросма́йстар

(ням. Grossmeister)

1) вышэйшае шахматна-спартыўнае званне;

2) галава каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

групенфю́рэр

(ням. Gruppenfuhrer)

званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню генерал-лейтэнант.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)