Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Нага́баць, нагибаці ’знайсці, натрапіць’ (Федар. 2, 45), нагибаты ’знайсці, назбіраць’ (драг., Жыв. сл.), нагабиты ’нагнаць, спасцігнуць’ (Клім.), нагибаті ’сустрэць’ (беласт., Сл. ПЗБ). Ст.-бел.нагабати (накгабати) ’прыгнятаць’ (1388 г.) Булыка (Лекс. запазыч., 37) лічыць паланізмам, што пры наяўнасці зыходнай формы ў іншых славянскіх мовах цяжка давесці. Значэнне ’прыгнятаць’ выводзіцца з ’нападаць’ і узыходзіць да ’хапаць, браць’, характэрна для габиць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Такава́цца ’згаворвацца, дамаўляцца’ (Ян.), токова́ць ’балбатаць, гаварыць, даказваць’ (ТС). Магчыма, да такава́ць (гл.), параўн. польск.tokować ’прывабліваць самку спевам і рухамі (пра птушак)’ і перан. ’балбатаць, плявузгаць’ (Варш. сл.); апошняе значэнне дае, відаць, падставы разглядаць рус. аргат. токова́ть ’такаваць, гаварыць без перапынку’ ў якасці паланізма (Віткоўскі, Słownik, 186), што цяжка давесці. Для зваротнага дзеяслова нельга выключыць магчымасць вывядзення з такаць1, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ру́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
1.Памянш.-ласк.да рука (у 1 знач.).
2. Частка прадмета, за якую бяруцца рукой пры карыстанні ім. З калідора нехта ўзяўся за ручку дзвярэй.Васілёнак.На куфэрку ручка з медзі, Зверху ручку ўбачыш ледзьве.Дубоўка.// Прыстасаванне ў машынах, апаратах, якое служыць для прывядзення іх у дзеянне шляхам пакручвання рукой. Клімянок пакруціў ручкі прыёмніка.Шыцік.
3. Пісьмовая прылада ў выглядзе палачкі, стрыжня, куды ўстаўляецца пяро. Потым я дастаў з дзедавай шафы чарніліцу, ручку.Бядуля.
•••
Аўтаматычная ручка — тое, што і аўтаручка.
Шарыкавая ручка — аўтаматычная ручка з шарыкам замест пяра для падачы чарнільнай масы.
Дабіць да ручкігл. дабіць.
Давесці да ручкігл.давесці.
Дайсці (дабіцца) да ручкігл. дайсці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакана́ць
1. (давесці да знямогі) zu Grúnde ríchten; verníchten vt; den Rest geben* (D);
гэ́та яго́ дакана́ла das gab ihm den Rest;
2. (дакончыць) erlédigen vt; zu Énde führen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
самагу́бстван. Sélbstmord m -(e)s, -e, Fréitod m -(e)s;
ско́нчыць самагу́бствам Sélbstmort begéhen*, sich das Lében néhmen*; den Fréitod wählen;
даве́сці да самагу́бства in den Sélbstmord tréiben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ве́дама
1.прысл.гл. вядома;
даве́сці да ве́дама benáchrichtigen vt, j-n in Kénntnis sétzen;
прыма́ць да ве́дама zur Kénntnis nehmen*; sich (D) mérken;
2.часц.únbedingt; natürlich, fréilich
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
niewinność
niewinnoś|ć
ж.
1. невінаватасць, бязвіннасць;
dowieść ~ci — давесці (даказаць) невінаватасць;
2. нявіннасць; бяскрыўднасць;
uosobienie ~ci — увасабленне нявіннасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
размары́ць, ‑мару, ‑морыш, ‑морыць; зак., каго.
Разм.Давесці да расслабленага, санлівага стану. Сонечнае цяпло, лясны водар размарылі .. [Галку].Рамановіч.Распалілі грубачку, цяплынь паступова размарыла нас, і не было ахвоты падымацца, каб ісці далей.Карамазаў./убезас.ужыв.У хаце было горача ад моцна напаленай печы, і хлопцаў хутка размарыла, пацягнула на сон.Корзун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Спец.
1. Надаць (надаваць) поўнае гучанне музычнаму або маўленчаму тэксту (пры спяванні, чытанні і пад.).
2.што. Давесці (даводзіць) афарбоўку прадмета да патрэбнага тону. // Зрабіць (рабіць) дэкаратыўную апрацоўку скульптуры для ўстаранення дэфектаў матэрыялу, з мэтай імітацыі і пад. Таніраваць мармуровую статую.// Афарбаваць (афарбоўваць) фатаграфічныя відарысы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)