gehören

1.

vi

1) нале́жаць

2) (zu D) даты́чыцца (да чаго-н.)

das gehört nicht zur Sáche — гэ́та спра́вы не даты́чыцца

3) быць патрэ́бным

dazú gehört Geld — на гэ́та патрэ́бны гро́шы

2.

vimp

wie es sich gehört — як нале́жыць

es gehört sich nicht — не прыня́та, непрысто́йна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hieb

m -(e)s, -e

1) уда́р

2) вы́пад (супраць каго-н.)

éinen ~ versétzen — нане́сці ўда́р

der ~ sitzt — уда́р папа́ў у цэль

3) намёк

der ~ gilt mir — ≅ гэ́та каме́нь у мой агаро́д, гэ́та на мой раху́нак

◊ er hat éinen ~ — ён з заско́кам, у яго́ не ўсе́ до́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sórgen

1.

vi (für A) клапаці́цца (пра каго-н., што-н.)

dafür lass mich ~! — гэ́та мац спра́ва!; я паклапачу́ся аб гэ́тым!

dafür ist gesórgt — гэ́та ўжо́ ўладкава́на

2.

(sich)

(um A) клапаці́цца, непако́іцца, турбава́цца, хвалява́цца (пра каго-н., што-н.); бая́цца (за каго-н., што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dumm

1.

a

1) дурны́

~es Zeug — лухта́

sich ~ stéllen — прыкі́нуцца дурачко́м

die Sáche wird mir zu ~ — разм. гэ́та мне надаку́чыла

das kónnte ~ áusgehen* — разм. гэ́та магло́ дрэ́нна ско́нчыцца

◊ die dümmsten Báuern háben die größten Karfóffeln — ≅ ду́рням шанцу́е

2) разм. заняме́лы

2.

adv па-дурно́му, недарэ́чна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

для прыназ

1. für (A);

гэ́та для яго́ das ist für ihn;

2. (з мэтай чаго-н) zu (D);

для тваёй кары́сці zu déinem Nútzen;

для таго́, каб um… zu (+ inf), damít;

для чаго? wozú?;

для таго dazú

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разуме́нне н

1. Verständnis n -es (чаго-н für A); Éinsicht f - (in A);

гэ́та вышэ́й майго́ разуме́ння das geht über méinen Verstánd;

2. (канцэпцыя) Áuffassung f -, -en;

3. (паняцце) Begríff m -(e)s, -e; Idée f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мякчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца мяккім, мякчэйшым. Надвор’е сёння спякотнае, нават асфальт мякчэе пад нагамі. В. Вольскі. — Тытунёвую расаду пасеялі, як толькі пачала мякчэць зямля. Кулакоўскі.

2. перан. Лагаднець, дабрэць. — Хто гэта? Чужы нехта? — голас у Грасыльды мякчэў, калі яна падыходзіла бліжэй. Пташнікаў. Валодзя паступова пачаў мякчэць і здавацца. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надава́ць ​1, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.

Незак. да надаць (у 1–4 знач.).

надава́ць ​2, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак.

Разм.

1. чаго. Даць нейкую колькасць чаго‑н. за некалькі прыёмаў. Надаваць рэчаў. Надаваць лякарства. □ Сарамліва, але добра пераказаў .. [Ігнась] вывучаны верш, і за гэта настаўніца надавала яму падарункаў. Мурашка.

2. Пабіць. Надаваць па карку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пана́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Прывучыцца, набыць звычку да чаго‑н. непажаданага. Панадзіліся зайцы ў малады сад. □ [Жанчына:] — Гэта ж рады не даць. Панадзіліся [карова] у шкоду, дык хоць ты махалам махай. Гроднеў. // Стаць частым і дакучлівым наведвальнікам каго‑, чаго‑н. — Не толькі сам прыйшоў на вяселле, дык яшчэ і сабаку прывалок, — перашэптваліся госці. — Панадзіўся на кожную бяседу цягацца. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразры́ўны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што нельга раз’яднаць; непарыўны, непарушны (пра пачуцці, адносіны, сувязі і пад.). Неразрыўная дружба. Неразрыўныя вузы братэрства. □ Бязмежная адданасць справе і скромнасць шчырага працаўніка — вось дзве галоўныя рысы характару пагранічніка. Гэта, перш за ўсё, .. адзін з тых «вінцікаў», чыя ціхая праца, увесь неразрыўны ланцуг штодзённых маленькіх перамог вельмі часта губляецца ў громе і бляску. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)