адзіно́чкаIм., ж.разм.Éinzelne (sub) m, f -n, -n, Alléinstehende (sub) m, f -, -n, -n (адзінокі, бессямейны);
ма́ці-адзіно́чка alléin stéhende Mútter; Éinzelgänger m -s, - (той, хто дзейнічае ў адзіночку);
жыць адзіно́чкай alléin lében; alléinstéhend sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
персо́на гра́та
(лац. persona grata = пажаданая асоба)
1) дыпламат, чыя кандыдатура на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды ён накіраваны;
2) перан. асоба, да якой ставяцца прыхільна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стыліза́цыя
(фр. stylisation, ад лац. stilus = палачка для пісьма)
наданне мастацкаму твору рыс якога-н. пэўнага стылю; падробка пад той або іншы стыль (напр. гістарычная с. у рамане).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
экзеку́тар
(лац. exsecutor = выканаўца)
1) чыноўнік, які загадваў гаспадарчымі справамі і наглядаў за знешнім парадкам у якой-н. дзяржаўнай установе царскай Расіі;
2) той, хто ўчыняе экзекуцыю 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Біржа́к ’той, хто займаецца лёгкім возніцтвам’ (Шат.). Параўн. рус.биржа́к ’тс’, биржо́вщик, би́ржешник. Ад би́ржа1 (гл. Даль). Адсюль пераносна біржа́к ’высокі, сухарлявы чалавек’ (Бяльк.), ад якога ўтворана бі́ржа ’худая, высокая’ (Бяльк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Валаво́дзіць ’марудзіць’ (БРС, Гарэц., Касп.), валаводзіцца ’разводзіць цяганіну’ (Нік. Очерки). Рус.калін., кур.воловодить ’марудзіць, бавіцца, марнаваць час, зацягваць справу’, укр.воловод ’маруда’, воловодити ’цягнуць справу’. Да валавод ’той, хто водзіць валоў’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жана́цік ’жанаты чалавек; той, хто хоча жаніцца’ (Юрч., Жд. 3). Рус. разм. жена́тик ’тс’. Ад жанат‑ы з дапамогай суфікса ‑ік у выніку кандэнсацыі выразу тыпу жанаты мужчына, відаць, паралельна з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Капа́ннік ’той, хто капае бульбу’ (Шн. 3), ’землякоп’ (смарг.Шатал.), капа́нніца ’жанчына, якую нанялі капаць бульбу’ (смарг.Шатал.; Янк. 2), паст.капа́ніца ’тс’ (Сцяшк. Сл.). У выніку асіміляцыі з капа́льнік, капа́льніца ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Паслядо́ўнік ’той, хто прытрымліваецца чыіх-н. поглядаў і кіруецца імі ў жыцці’ (ТСБМ). Укр.послідо́вник ’тс’. Утвораны ад прыметніка паслядоўны (і суфікса ‑ік) або гэта калька з рус.последователь < ст.-слав.послѣдьствовати.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыты́м — злучнік далучальны (звычайна ў спалучэнні са злучнікамі і, ды, а) ’да таго ж, акрамя таго’ (ТСБМ). Ад пры- і тым‑, Тв. скл. займенніка той. Параўн. рус.прито́м ’тс’, укр.приті́м ’прытым’.