пада́тлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які лёгка паддаецца апрацоўцы, лёгка змяняе сваю форму. Напаленае жалеза падатлівае. □ Зямля была мяккая, падатлівая. Асіпенка.
2. Згаворлівы, уступчывы (пра чалавека). Астаповіч змалку і дагэтуль быў чалавек мяккі і падатлівы чужому слову. Чорны. А пакажацца яна, вабная, дзябёлая, падатлівая, — і хлопец зусім траціць розум. Сачанка. // Уласцівы такому чалавеку. Была ў майго сябра добрая душа, падатлівы характар і чулае сэрца. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзе́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. падаць (у 1–3, 5–10 знач.).
2. Дзеянне паводле дзеясл. пасці (у 3, 5 і 9 знач.).
3. Страта добрага імя жанчынай; страта дзявоцтва. Розум і разважлівасць Міркіяна выключаюць якія б там ні было аб’ектыўныя фактары, што прывялі жанчыну да падзення. Майхровіч.
4. Спец. Нахіленасць у адносінах да гарызантальнай паверхні (пра зямлю, горныя пароды і пад.). Вугал падзення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трухля́ціна, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што струхлела, разбурана трухленнем. А калі ён [Гіляр] добра топнуў нагой і скарыначку тую прабіў, дык адразу праваліўся ў гнілізну, у трухляціну. Дубоўка. Піць, увесь час хочацца піць, а балота дыхае на нас нейкай трухляцінай. Бажко. / у перан. ужыв. [Вольга Віктараўна:] — Андрэй Пятровіч, скажыце, калі ласка: дабро вы робіце народу ці зло, забіваючы розум дзяцей і іх чыстыя душы ўсякаю казённаю трухляцінаю? Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
erháben
a
1) узвы́шаны, ве́лічны, высакаро́дны
über etw. ~ sein — быць вышэ́й чаго́-н.
2) вы́пуклы, рэлье́фны
ein ~er Geist — выда́тны ро́зум
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Räson
[rεzɔ˜:] f -
1) ро́зум, разва́жнасць;
j-m ~ béibringen*, j-n zur ~ bríngen* абразу́міць, прыве́сці да ро́зуму каго́-н.
2) до́вад, аргуме́нт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Quot homines, tot sententiae
Колькі людзей, столькі думак.
Сколько людей, столько мнений.
бел. Кожны чалавек свой розум мае. Кожны свайго розуму пробуе. Што галава, то і розум.
рус. Сто голов, сто умов. Что голова, то ум. У каждого Фила та своя в уме палата. Сколько голов ‒ столько умов. Друг он мой, а ум у него свой. Всяк живёт своим умом. У всякого барона своя фантазия.
фр. Autant de têtes autant d’avis (Сколько голов, столько умов).
англ. So many men, so many minds (Сколько людей, столько мнений).
нем. Soviel Köpfe, soviel Sinne (Сколько голов, столько умов). Viel Köpfe, viel Sinne (Много голов, много умов).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
ludzki
ludzk|i
1. чалавечы;
~i rozum — чалавечы розум;
2. чалавечны; гуманны;
3. людскі; прыстойны;
po ~u — па-людску
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
atrophy
[ˈætrəfi]
1.
n.
1) адміра́ньне, завяда́ньне n., атро́фія f.
muscular atrophy — атро́фія му́скулаў
2) спыне́ньне ро́сту
2.
v.i.
адміра́ць
3.
v.t.
атупля́ць (ро́зум), даво́дзіць да атро́фіі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
craze
[kreɪz]
1.
n.
1) (for) ма́нія f.; нястры́мнае захапле́ньне не́чым
2) вар’я́цтва n., памяша́ньне ро́зуму
2.
v.t.
даво́дзіць да ненарма́льнасьці
3.
v.i.
вар’яце́ць, шале́ць, тра́ціць ро́зум
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
elevate
[ˈelɪveɪt]
v.t.
1) падніма́ць; узьніма́ць
2) павыша́ць (ра́нгам)
3) паляпша́ць
Study elevates the mind — Вучэ́ньне разьвіва́е ро́зум
4) разьвесяля́ць; абуджа́ць надзе́ю або́ го́нар
5) павыша́ць (го́лас)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)