антыраке́та

(ад анты- + ракета)

снарад, прызначаны для знішчэння ракет наступальнага дзеяння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

двухгадзі́нны

1. (які працягваецца дзве гадзіны) zwéistündig;

2. (прызначаны на дзве гадзіны) Zwéiuhr-;

двухгадзі́нны цягні́к Zwéiuhrzug m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выязны́, ‑ая, ‑ое.

1. Звязаны з выездам куды‑н. Выязная сесія суда.

2. Прызначаны для выезду. Выязныя вароты.

3. Прызначаны для язды. Выязны конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой-н. арганізацыі, установы, калектыву на сход, канферэнцыю, з’езд і пад.

|| ж. дэлега́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дэлега́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bang​4 [bæŋ] adj., adv. infml

1. якра́з;

bang on time якра́з у прызна́чаны тэ́рмін

2. зусі́м

♦ Our computers are bang up to date. infml Нашы камп’ютары мадэрновыя;

go bang infml узарва́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вальтыжыро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для вальтыжыроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корманарыхто́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для нарыхтоўкі кармоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадзірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для кадзіравання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́занный

1. прич. (показанный) пака́заны; (отмеченный) зазна́чаны; (названный) назва́ны;

2. прич. (разъяснённый) раска́заны, растлума́чаны; ука́заны;

3. прил. (намеченный) вы́значаны, прызна́чаны; назва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рале́йны ’прызначаны для ворыва’: ралейны хамут (Нас., Юрч.), рале́мый ’тс’ (гарад., Нар. лекс.), рале́йны ’галоўны ў парнай запрэжцы (пра валоў)’ (слуц., глыб., лід., лях., трак., Сл. ПЗБ), рале́нны (конь) ’карэнны, караннік’ (Ян.), ст.-бел. ролейный ’прызначаны для ворыва’: три места ролейная (XIV ст., Карскі, 1, 55), рус. дыял. роле́йный (хомут) ’тс’, стараж.-рус. ролейный ’тс’: а иже у господина ролейный закупъ будет (Руская Праўда). Параўн. балг. ра́лен хомо́т ’хамут для валоў, які дазваляў ім хадзіць па раллі’. Сюды ж раляны́ ’земляны’: раляныя чэрві (шчуч., Сл. ПЗБ), раллявы́ ’галоўны ў запрэжцы валоў’ (ст.-дар., Сл. ПЗБ). Ад ралля́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)