прызна́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызна́чаны прызна́чаная прызна́чанае прызна́чаныя
Р. прызна́чанага прызна́чанай
прызна́чанае		 прызна́чанага прызна́чаных
Д. прызна́чанаму прызна́чанай прызна́чанаму прызна́чаным
В. прызна́чаны (неадуш.)
прызна́чанага (адуш.)		 прызна́чаную прызна́чанае прызна́чаныя (неадуш.)
прызна́чаных (адуш.)
Т. прызна́чаным прызна́чанай
прызна́чанаю		 прызна́чаным прызна́чанымі
М. прызна́чаным прызна́чанай прызна́чаным прызна́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызна́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызна́чаны прызна́чаная прызна́чанае прызна́чаныя
Р. прызна́чанага прызна́чанай
прызна́чанае		 прызна́чанага прызна́чаных
Д. прызна́чанаму прызна́чанай прызна́чанаму прызна́чаным
В. прызна́чаны (неадуш.)
прызна́чанага (адуш.)		 прызна́чаную прызна́чанае прызна́чаныя (неадуш.)
прызна́чаных (адуш.)
Т. прызна́чаным прызна́чанай
прызна́чанаю		 прызна́чаным прызна́чанымі
М. прызна́чаным прызна́чанай прызна́чаным прызна́чаных

Кароткая форма: прызна́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызна́чаны

1. в разн. знач. назна́ченный;

2. назна́ченный, определённый; предназна́ченный;

3. предназна́ченный, угото́ванный; предопределённый;

1-3 см. прызна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызна́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызначыць.

2. у знач. прым. Той, што прызначылі; умоўлены; не выпадковы. Яшчэ задоўга да прызначанага часу перад аўдыторыяй тоўпяцца студэнты ў чаканні сваёй чаргі. Шахавец. Федзя прыйшоў на прызначанае месца самым першым. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызна́чаны im vóraus féstgesetzt, voráusbestimmt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

предназна́ченный прызна́чаны; су́джаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угото́вленный падрыхтава́ны, нарыхтава́ны; прызна́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назна́ченный

1. назна́чаны, прызна́чаны;

2. вы́значаны; назна́чаны; прызна́чаны; паста́ўлены; накірава́ны;

в назна́ченное вре́мя у назна́чаны (прызна́чаны) час; см. назна́чить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угото́ванный уст. падрыхтава́ны, нарыхтава́ны; (предназначенный) прызна́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

appointive

[əˈpɔɪntiv]

adj.

прызна́чаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)