Verbum

апавяда́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Невялікі мастацкі эпічны твор як жанр.

Зборнік апавяданняў.

2. Славеснае паведамленне пра якія-н. падзеі, з’явы.

Хлапчукоў захаплялі апавяданні камандзіраў пра ваенныя паходы.

крыві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Кропелька крыві.

2. Пра роднага па крыві.

Гэта ж мая к.

◊

Ні крывінкі ў твары — пра вельмі бледнага чалавека.

паразва́львацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.

Разваліцца — пра ўсё, многае ці пра ўсіх, многіх.

Абутак паразвальваўся зусім.

Паразвальваліся ў крэслах, нібы тыя паны.

спавяда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Быць на споведзі, прызнаваць свае грахі.

2. перан. Шчыра расказваць пра свае сакрэты, пра сябе.

Няма чаго кожнаму с.

|| зак. вы́спаведацца, -аюся, -аешся, -аецца.

іерыхо́нскі, -ая, -ае.

У выразе: іерыхонская труба — пра вельмі гучны голас.

каранты́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пра чалавека малога росту.

мро́і, -яў, адз. мро́я, -і, ж.

Мары, летуценні.

М. пра шчасце.

мыша́сты, -ая, -ае.

Шэры, такога колеру, як мыш (пра масць коней).

ерыхо́нскі, -ая, -ае.

У выразе: ерыхонская труба — пра вельмі гучны голас.

жарэ́бная.

Цяжарная (пра кабылу, асліцу, ласіху, вярблюдзіцу).

|| наз. жарэ́бнасць, -і, ж.