хлесяну́ць
‘плёснуць (пра хвалі); стукнуць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (па чым-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| хлесяну́ | хлесянё́м | |
| хлесяне́ш | хлесеняце́ | |
| хлесяне́ | хлесяну́ць | |
| Прошлы час | ||
| хлесяну́ў | хлесяну́лі | |
| хлесяну́ла | ||
| хлесяну́ла | ||
| Загадны лад | ||
| хлесяні́ | хлесяні́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| хлесяну́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)