retract [rɪˈtrækt] v.

1. fml браць наза́д (слова); адрака́цца, адмаўля́цца (ад абяцання, пагаднення і да т.п.)

2. уця́гваць; уця́гвацца;

retract chassis прыма́ць шасі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сэ́дас, ‑а, м.

Абл. Месца жыхарства, сяліба; котлішча. Трэба было вяртацца назад, у горад. Але .. [Язэпа] цягнула на стары бацькаў сэдас. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохсотго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу. тэрмін у трыста год.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося трыста год назад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хакеі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які гуляе ў хакей. Некалькі гадоў назад нашы хакеісты выходзілі ў фінал усесаюзных спаборніцтваў. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцісотго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у шэсцьсот год.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося шэсцьсот год назад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Па́чай ’лепш’ (Шат.). Са ст.-слав. паче ці царк.-слав. папе — параўнальная ступень ад ⁺пакъ, паки, ст.-слав. пакы ’назад, зноў’, якія звязваюцца генетычна з opaky, opako ’наадварот’, пакость, роднасныя да ст.-інд. apakaś ’збоку, ззаду’ (Праабражэнскі, 2, 6; Фасмер, 3, 188).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зашчо́ўкнуцца, ‑нецца; зак.

Замкнуцца, зачыніцца, утварыўшы пры гэтым рэзкі, кароткі гук. [Дзверы] лёгка падаліся ўперад і тут жа пайшлі назад, моцна зашчоўкнуліся. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круць, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў крутнуць і крутнуцца. Конік той круць назад ды дай бог ногі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасураве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць суровым, суравейшым. Ільіч весела засмяяўся, аж неяк адкінуўся назад, а потым пасуравеў і нахмурыў бровы. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцісотго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у пяцьсот гадоў.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося пяцьсот гадоў таму назад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)