Verbum

канакра́дства, ‑а, н.

Крадзеж коней; занятак канакрада. У Вепрах былі і Саўкавы прыяцелі, даўнейшыя хаўруснікі па часці канакрадства. Колас.

кля́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што і без дап.

Разм. Назойліва прасіць, выпрошваць. Аб чым яшчэ клянчыць, прасіць? Колас.

лежабо́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і лежань. Звычайна к гэтаму часу ўставалі ўсе, апроч самых заядлых лежабокаў. Колас.

лу́скат, ‑у, М ‑каце, м.

Разм. Трэск, лусканне. З глыбіні лесу пачуўся .. прыглушаны лускат сухіх галінак пад нагамі. Колас.

маласпрактыкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковай практыкі, вопыту. Лабановіч быў яшчэ маласпрактыкаваны і дасведчаны ў жыцці чалавек. Колас.

не́марач, ‑ы, ж.

Абл. Глухое, цёмнае месца; цемра. [Стары:] — Такая немарач, нетра, глухмень. Неба з-за лесу не відаць. Колас.

падалікатне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца далікатным, далікатнейшым. Твар падалікатнеў — што значыць у горадзе хлопец жыве, вучыцца! Колас.

пасмяшы́ць, ‑смяшу, ‑смешыш, ‑смешыць; зак., каго.

Смяшыць некаторы час. Праўда, была яшчэ ў .. [Ёселя] і здольнасць пасмяшыць, павесяліць гасцей. Колас.

пашуткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Абл. Пажартаваць. [Бабка:] — Чалавек ён [пан] не кепскі. І пагаварыць любіць, і пашуткуе, і пасмяецца. Колас.

перагаво́рванне, ‑я, н.

1. Размова, гутарка. Патаемнае перагаворванне прыгнятала Саўку і наводзіла на яго жудасць. Колас.

2. Паўтарэнне сказанага.