ро́счын, ‑у, м.
Тое, што і ростул. У росчыну дзвярэй паказаўся даўгаваты тонкі нос і чорныя вочы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)