глыну́ць, глыта́ць
1. schlúcken vt; verschlíngen* vt (прагна есці і г. д);
глыта́ць сло́вы Wörter verschlúcken, úndeutlich áussprechen*;
глыта́ць слёзы die Tränen [das Wéinen] unterdrücken;
глыну́ць го́ра viel Kúmmer erlében
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бядо́та ж
1. (бяда, гора) Únglück n -s, Únheil n -s;
2. (беднасць, галеча, бедната) Not f -, Nöte, Élend n -(e)s;
3. (бедната, бедныя людзі) die Ármen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pine2 [paɪn] v.
1. ча́хнуць, тамі́цца
2. (for) пра́гнуць (чаго-н.); тужы́ць (па кім-н.);
She’s pining for home. Ёй вельмі хочацца дамоў.
pine away [ˌpaɪnəˈweɪ] phr. v. знемага́ць;
She pined away with grief. Яна высахла ад гора.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нагарава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.
Зазнаць многа гора. Нагаравацца з дзецьмі. □ [Лабановіч:] — А якія заработкі — плыты? Калі прынясе дзесяць рубельчыкаў, то і добра. А колькі нагаруецца, нацерпіцца! Колас. — Мама, матуля наша родная! Шкадуем мы цябе... Ці мала ты нагаравалася, мала натупалася ў гэтым двары ды горадзе? Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напа́сць, ‑і, ж.
Бяда, няшчасце, непрыемнасці. Згіне гора, і слёз мора, — Не вечна напасць! Купала. Бабка Наста кулём скацілася з печы і бухнула ў ногі рыжаму папу: — А паночак, а залаценькі! А за што ж на нас напасць такая? Апошняе сена забралі, худоба з голаду дохне. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траўмі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.
Панесці (наносіць) каму‑, чаму‑н. траўму. Траўміраваць нагу. // Вывесці (выводзіць) з раўнавагі, парушыць (парушаць) чый‑н. спакой. — А .. [дачка] абураецца: «Падумай толькі! Гэта ж каб і праўда з кім такое гора было, то хіба можна казаць, чалавека траўміраваць!» Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
betide
[bɪˈtaɪd]
1.
v.i. -tided, -tiding
здара́цца
no matter what betides — што б ні зда́рылася
2.
v.t.
Woe betide you, if you betray us — Го́ра табе́, калі́ ты здра́дзіш
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
няста́ча, ‑ы, ж.
1. Адсутнасць каго‑, чаго‑н. у неабходнай колькасці, недахоп. Нястача рабочых. Нястача грошай. □ Баец пачаў задыхацца. Грудзі распірала ад нястачы паветра, — здавалася, вось-вось хрусне горла. Быкаў. Шмат гора давялося перажыць.. [Анастасіі Фамінічне] у першыя гады замужжа. Зямлі мелі мала, і заўсёды ў чым-небудзь была нястача. Сіняўскі.
2. Недастача грошай, тавараў, выяўленая пры праверцы магазіна, установы і пад. Калі ў краме ёсць нястача, Дык «усушка» там няйначай. Крапіва. Правяраючы касу, Зіна выявіла нястачу. Васілёнак.
3. Адсутнасць дастатковых сродкаў для існавання; беднасць. Васіль .. чакаў, што Аўгіня, прыціснутая нястачаю, засмуткуе па куску хлеба і прыйдзе да яго. Колас. Мой край па царскаму закону Быў краем гора і нястач. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Leid
n -(e)s
1) боль, паку́та
2) го́ра, сму́так
j-s ~ téilen — падзялі́ць чыё-н. го́ра
j-m sein ~ klágen — дзялі́цца сваі́м го́рам з кім-н.
dir soll kein ~ geschéhen — цябе́ ніхто́ не пакрыўдзіць
j-m ein ~ tun* — пакрыўдзіць каго́-н., прыне́сці каму́-н. го́ра
~ trágen* (um, über A) — смуткава́ць [бедава́ць, тужы́ць] (па кім-н., чым-н.)
vor ~ vergéhen* — гарава́ць, бедава́ць, паку́таваць
◊ kein ~ óhne Freud — ≅ няма́ лі́ха без дабра́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Насланнё ’насланне, навядзенне чарадзейнай сілаю’ (Нас.) ’нашэсце’, ’пра таго, хто ў вялікай колькасці з’яўляецца дзе-небудзь, несучы шкоду’ (полац., Нар. лекс.), ’бяда, гора, няўдача, няшчасце’ (бялын., Янк. Мат.), ’напасць’ (Яруш.), насла́нне ’непрыемнасці, беды, няўдачы, хібы ў справах, усё, што з’яўляецца як бы насланым, пасланым у якасці кары злой сілай’ (Гарэц.), ’эпілепсія’, ’ачмурэнне’: bo czort u jeho nasłany (Пятк. 2, 209). Да насла́ць ’паслаць’, гл. слаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)