Verbum

лесаво́дства, ‑а, н.

1. Навука пра жыццё і вырошчванне лесу. Кніга па лесаводству.

2. Вырошчванне лясоў як галіна раслінаводства.

свінагадо́ўля, ‑і, ж.

Гадоўля свіней як галіна жывелагадоўлі. — Вось гэта — свінагадоўля дык але! — у шчырым захапленні казаў Пракоп. Колас.

тэкстало́гія, ‑і, ж.

Галіна філалогіі, якая займаецца ўстанаўленнем дакладнага тэксту літаратурных помнікаў і гістарычных дакументаў для іх навуковага выдання.

[Ад лац. textus — сувязь слоў, тэкст і logos — вучэнне.]

эпідэміяло́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае прычыны ўзнікнення і заканамернасці распаўсюджання эпідэмій і распрацоўвае меры барацьбы з імі.

[Ад грэч. epidēmía — павальная хвароба і logos — вучэнне.]

інтраскапі́я, ‑і, ж.

Візуальнае вывучэнне ўнутранай макраструктуры непразрыстых рэчываў і матэрыялаў; галіна навукі і тэхнікі, якая займаецца праблемамі такога вывучэння.

[Лац. intrō — унутр і грэч. scopeō — гляджу.]

паляво́дства, ‑а, н.

Развядзенне і вырошчванне палявых сельскагаспадарчых культур; галіна сельскагаспадарчай навукі, якая займаецца вывучэннем развядзення і вырошчвання гэтых культур.

піратэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Галіна навукі і тэхнікі, звязаная з вырабам гаручых сумесей, сігнальных агнёў, ракет і пад.

[Ад грэч. pýr — агонь і слова «тэхніка».]

цытаэкало́гія, ‑і, ж.

Галіна біялогіі, якая вывучае ролю змен на клетачным узроўні ў працэсе прыстасавання арганізмаў да ўмоў навакольнага асяроддзя.