Вірлы мн. л., зневаж. ’вочы’ (Жд., 1; докш., Янк. Мат.; дзісн., Нар. сл.). Да ві́рла (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тапарашчы́ць ’вырачаць’, тапара́шчыцца ’выпучваць вочы’, ’тырчаць’, ’упірацца’ (віл., Стан.). Магчыма, кантамінацыя тапоршчыць (гл.) і тарашчыць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апу́хнуць сов. опу́хнуть; вспу́хнуть;
гу́бы ~хлі — гу́бы опу́хли (вспу́хли);
во́чы ~хлі — глаза́ опу́хли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
намазо́ліць сов. натере́ть мозо́ль; намозо́лить;
н. ру́кі — намозо́лить ру́ки;
◊ н. во́чы — намозо́лить глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
саві́ны в разн. знач. сови́ный;
~нае гняздо́ — сови́ное гнездо́;
~ныя во́чы — сови́ные глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сляпі́ць, сляплю, слепіш, слепіць; незак., каго-што.
1. Пазбаўляць зроку, рабіць сляпым. // Пагаршаць зрок, псаваць вочы. Твая дзяўчына пры кудзелі Сляпіць не будзе ясных вочак. Купала. Эх, жэўжык! Замарыўся ўчора, ходзячы за каровамі, а ўсё роўна ўвечары сляпіў вочы: штосьці пісаў. С. Александровіч.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Асляпляць яркім, моцным святлом. Кругом было так чыста, такая бель, што сляпіла і адбірала вочы. Колас. Святочныя ілюмінацыі на вуліцы сляпілі вочы. Карпюк.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Перашкаджаць глядзець, бачыць, засыпаючы ці залепліваючы, засцілаючы чым‑н. вочы. Слёзы сляпілі вочы. □ Паваліў густы мокры снег, сляпіў вочы, слізкімі палякамі спаўзаў за каўнер. Грахоўскі.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Пазбаўляць здольнасці разумна разважаць. Гнеў пачынаў сляпіць. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.
Адкрыць, расплюшчыць (пра вочы). Калі.. [Завішнюк] адплюшчыў вочы, убачыў, як над лесам, над самымі Мсціжамі, там, куды вяла шаша, гарыць зараза. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пану́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Паныла схіліць галаву, апусціць вочы ўніз. — Цяжка? — з іроніяй спытала .. [Маша], і.. [Максім] вінавата панурыў галаву. Шамякін. Федзя панурыў вочы і маўчаў. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
twinkle2 [ˈtwɪŋkl] v. бліскаце́ць, зіхаце́ць, мігаце́ць, мігце́ць;
Her eyes twinkled with merriment. Яе вочы зіхацелі ад весялосці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
deep-set
[,di:pˈset]
adj.
1) глыбо́кі (пра во́чы)
2) укаране́лы (звы́чай, апі́нія)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)