брыку́нчык

‘гарэза, свавольнік, непаседа, той, хто брыкаецца, - асоба і жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. брыку́нчык брыку́нчыкі
Р. брыку́нчыка брыку́нчыкаў
Д. брыку́нчыку брыку́нчыкам
В. брыку́нчыка брыку́нчыкаў
Т. брыку́нчыкам брыку́нчыкамі
М. брыку́нчыку брыку́нчыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зацвярджа́льнік

‘асоба - той, хто зацвярджае што-небудзь; сродак для зацвердзявання’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зацвярджа́льнік зацвярджа́льнікі
Р. зацвярджа́льніка зацвярджа́льнікаў
Д. зацвярджа́льніку зацвярджа́льнікам
В. зацвярджа́льніка зацвярджа́льнікаў
Т. зацвярджа́льнікам зацвярджа́льнікамі
М. зацвярджа́льніку зацвярджа́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зацвярджа́льнік

‘асоба - той, хто зацвярджае што-небудзь; сродак для зацвердзявання’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зацвярджа́льнік зацвярджа́льнікі
Р. зацвярджа́льніку зацвярджа́льнікаў
Д. зацвярджа́льніку зацвярджа́льнікам
В. зацвярджа́льнік зацвярджа́льнікі
Т. зацвярджа́льнікам зацвярджа́льнікамі
М. зацвярджа́льніку зацвярджа́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падмяня́льнік

‘асоба - той, хто падмяняе каго-небудзь; заменнік чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падмяня́льнік падмяня́льнікі
Р. падмяня́льніка падмяня́льнікаў
Д. падмяня́льніку падмяня́льнікам
В. падмяня́льніка падмяня́льнікаў
Т. падмяня́льнікам падмяня́льнікамі
М. падмяня́льніку падмяня́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тапо́рнік

‘асоба - той, хто арудуе сякерай, у т. л. паўстанец’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тапо́рнік тапо́рнікі
Р. тапо́рніку тапо́рнікаў
Д. тапо́рніку тапо́рнікам
В. тапо́рніку тапо́рнікаў
Т. тапо́рнікам тапо́рнікамі
М. тапо́рніку тапо́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

у́нікум

‘выключная ў якіх-н. адносінах асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. у́нікум у́нікумы
Р. у́нікума у́нікумаў
Д. у́нікуму у́нікумам
В. у́нікума у́нікумаў
Т. у́нікумам у́нікумамі
М. у́нікуме у́нікумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́нішар

‘асоба на аэрадроме, якая сігналіць аб заканчэнні палёту’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фі́нішар фі́нішары
Р. фі́нішара фі́нішараў
Д. фі́нішару фі́нішарам
В. фі́нішара фі́нішараў
Т. фі́нішарам фі́нішарамі
М. фі́нішару фі́нішарах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

personality​1 [ˌpɜ:səˈnæləti] n.

1. асо́ба, індывідуа́льнасць;

He is a charming personality. Ён абаяльны чалавек.

2. вядо́мая, выда́тная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АГЕ́НТ

[ад лац. agens (agentis) які дзейнічае],

1) асоба, якая дзейнічае па даручэнні каго-н.; прадстаўнік установы, арг-цыі, упаўнаважаны.

2) Агент дыпламатычны — афіц. асоба, якая ажыццяўляе знешнепаліт. прадстаўніцтва. У прыватнасці, агентамі з’яўляюцца дыпламат. прадстаўнікі і персанал пасольстваў, місій. Агент консульскі — у практыцы некаторых дзяржаў службовая асоба консульскай установы.

3) Агент разведкі — асоба, якая нелегальна выконвае заданні разведвальных органаў якой-н. краіны.

4) У навук. тэрміналогіі — дзейная прычына, якая выклікае пэўныя з’явы (у прыродзе, арганізме чалавека і інш.).

т. 1, с. 74

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дзе́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які дзейнічае, функцыяніруе. Дзеючая электрастанцыя. Дзеючае заканадаўства.

•••

Дзеючая армія гл. армія.

Дзеючая асоба гл. асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)