лігату́рны 1, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​1. // Які змяшчае лігатуру ​1, з лігатурай ​1. Лігатурнае золата.

лігату́рны 2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​2. Лігатурны знак.

лігату́рны 3, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​3; прызначаны для яе. Лігатурны шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апалаге́тыка

(гр. apologetikos = абарончы)

1) выкліканая якімі-н. прычынамі, але не абгрунтаваная абарона чаго-н.;

2) галіна багаслоўя, якая мае задачай абарону хрысціянскай догмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бульва́рны

(ад бульвар)

1) які мае адносіны да бульвара;

2) перан. разлічаны на абывацельскі, мяшчанскі густ, пошлы (напр. б-ая літаратура, б-ая прэса).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гермафрады́т

(гр. Hermaphroditos = імя сына Гермеса і Афрадыты, зрошчанага па волі старажытнагрэчаскіх багоў з німфай Салмакідай)

арганізм, часцей жывёльны, які мае прыкметы абодвух полаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідраўлі́чны

(ад гідраўліка)

1) які дзейнічае пры дапамозе напору, ціску вадкасці (напр. г. прэс);

2) які мае адносіны да гідраўлікі (напр. г-ае даследаванне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпатані́чны

(ад гіпатанія)

які мае паніжаны ціск;

г. раствор — раствор, асматычны ціск якога ніжэйшы, чым у клетках жывёльных і раслінных арганізмаў (параўн. гіпертанічны 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпуры́ты

(ад гр. hippuris = які мае конскі хвост)

гіганцкія марскія малюскі класа двухстворкавых з канічнай ракавінай, падобнай да хваста каня, якія існавалі ў мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

графі́чны

(гр. graphikos)

1) які мае адносіны да графікі (напр. г-ае мастацтва);

2) выражаны пры дапамозе графіка, чарцяжа (напр. г. метад рашэння задачы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дылета́нт

(фр. dilettante, ад іт. dilettante)

той, хто займаецца мастацтвам або навукай без спецыяльнай падрыхтоўкі, хто мае павярхоўнае знаёмства з якой-н. галіной ведаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

жы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да жылы (у 1, 2 знач.). // Зроблены з жылы. Жыльныя струны.

2. Які мае адносіны да жылы (у 3 знач.). Жыльнае золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)