Verbum

павыву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вывучыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павывучваць вершы. □ [Настасся:] — Матка павырошчвала, павывучвала [дзяцей], а цяпер глядзіць на іх — не нарадуецца. Ракітны.

паплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Плюхацца некаторы час. Не любіў Косцік мыцца. А цяпер так бы паплюхаўся ў гарачай вадзе з мылам, так бы паплюхаўся. Арабей.

перфе́кт, ‑а, М ‑кце, м.

У некаторых мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая абазначае, што дзеянне закончылася ў мінулым, а вынік яго працягваецца цяпер.

[Ад лац. perfectus — закончаны.]

прыро́бак, ‑бку, м.

Разм. Тое, што і прыработак. [Адам:] — Узяліся за работу, я табе кажу, як чэрці... Цяпер у нас, з усімі прыробкамі, амаль паўтары сотні. Мыслівец.

тэкі́нцы, ‑аў; адз. тэкі́нец, ‑нца, м.; тэкі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. тэкі́нкі, ‑нак; ж.

Адно з буйных туркменскіх плямён, якое цяпер складае частку туркменскага народа.

умары́ць, умару, уморыш, уморыць; зак., каго.

Разм.

1. Давесці да смерці. [Рыгор:] — Цяпер .. [Грамадой] гэту Марыську знарок уморыць, каб хутчэй усё падгрэбці. Крапіва.

2. Замарыць, знясіліць. Умарыць каня.

ця́мкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і цямлівы. [Пан:] — Ты, відаць, хлапчына цяжкі, А цяпер такі загад: Я зайграю на раялі, А ты ўтор мне падбяры. Колас.

беспара́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае патрэбу ў падтрымцы, дапамозе; слабы, бездапаможны. Ці мае права .. [Сымон] дапамагчы.. [бацькам] цяпер, калі яны, фактычна, дзякуючы яму апынуліся ў такім беспарадным стане. Зарэцкі.

адстаўні́к, ‑а, м.

Той, хто знаходзіцца ў адстаўцы (цяпер звычайна пра ваенных). [Максім Сілыч] — адстаўнік-пенсіянер, жонка таксама нідзе не працуе, так што на ўсё лета прыехалі зноў. Марціновіч.

дублі́руючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад дубліраваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які дубліруе, з’яўляецца дублёрам. Дубліруючы састаў каманды.

3. Дзеепрысл. незак. ад дубліраваць.