jab1 [dʒæb] n.
1. штуршо́к, уда́р (асабліва чым-н. вострым);
He gave me a jab in the ribs. Ён штурхнуў мяне локцем у бок.
2. med., infml уко́л; прышчэ́пка;
a cholera jab прышчэ́пка су́праць хале́ры
3. каро́ткі прамы́ ўда́р па ко́рпусе (у боксе)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Rückzieher
m -s
1) адмо́ва, адрачэ́нне ад чаго́-н., адыхо́д;
éinen ~ máchen адступа́цца, падава́цца наза́д, адрака́цца
2) уда́р праз сябе́ (футбол)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pałka
ж.
1. палка; дубінка; дрын;
pałka gumowa — гумовая дубінка;
2. удар (палкай);
3. нага (свойскай птушкі);
4. школьн.. кол; адзінка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zamroczyć
zamroczy|ć
зак. атуманіць; зацямніць; азмрочыць; зацьміць;
cios go ~ł — удар яго аглушыў;
~ło mnie — у мяне пацямнела ў вачах
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wstrząs, ~u
м.
1. страсенне;
wstrząs mózgu мед. страсенне мазгоў;
2. мед. шок;
wstrząs nerwowy — нервовы шок;
3. узрушэнне;
4. удар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Hieb
m -(e)s, -e
1) уда́р
2) вы́пад (супраць каго-н.)
éinen ~ versétzen — нане́сці ўда́р
der ~ sitzt — уда́р папа́ў у цэль
3) намёк
der ~ gilt mir — ≅ гэ́та каме́нь у мой агаро́д, гэ́та на мой раху́нак
◊ er hat éinen ~ — ён з заско́кам, у яго́ не ўсе́ до́ма
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Нашармака́ ’абы-як, як-небудзь’ (Сцяшк.), ’дарэмна, на дарэмшчыну’ (ТС, Растарг.), рус. нашарма́к, нашармака́ ’задарма, на чужы кошт, дарэмна’. Цёмнае слова. Паводле Шубы (Прыслоўе, 142), вынік адвербіялізацыі ўстойлівага словазлучэння, у якім форма він. скл. назоўніка супадала з формай род. скл.; назоўнік *шармак можна звязаць з устарэлым польск. szerm ’мах, замах, удар, укол’, параўн. асабліва prostym szermem ’проста, не думаючы’, szermować językiem ’трапаць языком’, szermować ’выхваляцца; жартаваць’, якое запазычана з чэш. šermovati ’змагацца, фехтаваць’ (< с.-в.-ням. schërmen ’тс’, гл. Брукнер, 547; Махэк₂, 605).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тухля́к 1 ‘нешта смярдзючае, гніючае’ (Нас.; мёрск., Нар. лекс.), сюды ж, магчыма, і ‘лямпачка без шкла, капцілка’ (Бяльк.). Да тухлы (гл.), апошняе можа быць звязана і з тухнуць 1 ‘пераставаць гарэць, кепска свяціць’.
Тухля́к 2 ‘кухталь, штуршок’ (мёрск., Нар. лекс., Вушац. сл.), рус. смал. тухля́к ‘удар кулаком, тумак’. Відаць, з кухталь пад уплывам ту́хаць ‘біць, стукаць’, гл. тух.
Тухля́к 3 ‘соня, сонька’ (ваўк., Федар. 4). Да тухнуць 2 у значэнні ‘спаць’, сюды ж тухля́ць ‘марнець, гібець, пазбягаць працы, валяцца’ (Зайка Кос.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cuff
I [kʌf]
n.
1) манжэ́т -а m.
2) адваро́ты pl. (на нагаві́цах)
3) кайданы́ pl.
•
- off the cuff
- on the cuff
II [kʌf]
1.
n.
уда́р руко́ю
2.
v.t.
удара́ць руко́ю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
welt
[welt]
1.
n.
1) рант -а m. (у абу́тку)
2) аблямо́ўка, абшы́ўка f.
3) informal піся́г -а́ m.
4) informal уда́р -у m.
2.
v.t.
1) аблямо́ўваць
2) informal паласава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)