агу́льны, -ая, -ае.
1. Які ажыццяўляецца ўсімі, у якім усе ўдзельнічаюць.
Агульная справа.
2. Які належыць усім (пэўнай групе, калектыву); калектыўны; прызначаны для сумеснага карыстання.
Агульная гаспадарка.
Агульная кухня.
3. Які аб’ядноўвае ўсіх у якую-н. групу, калектыў; сабраны ў адно цэлае.
А. сход.
4. Аднолькавы, уласцівы каму-н. адначасова з іншым (іншымі); той самы для аднаго і другога (другіх); у знач. наз. агу́льнае, -ага, н.
Агульная мэта.
Падпарадкаваць свае асабістыя інтарэсы інтарэсам агульным.
Агульныя знаёмыя.
У яе і яго я знаходзіў штосьці агульнае.
5. Які ахоплівае ўсіх і ўсё, пашыраецца на ўсіх і на ўсё навокал; які распаўсюджваецца на ўвесь арганізм.
Агульнае правіла.
Агульныя недахопы.
Агульная паўза сэрца.
6. Які не мае спецыяльнага прызначэння.
Агульная адукацыя.
7. Увесь, у поўным аб’ёме, сукупны.
А. аб’ём вытворчасці.
8. Які датычыцца асноў чаго-н.
А. курс матэматыкі.
9. Які ўспрымаецца ў цэлым, без уліку дэталей, дробязей; галоўны, вызначальны, асноўны.
Агульнае ўражанне.
А. ход падзей.
А. план экспедыцыі.
Агульная накіраванасць твора.
А. кірунак дзейнасці.
10. Схематычны, павярхоўны, неканкрэтны.
Агульныя апісанні.
Агульныя словы.
◊
Агульная мова (у каго, з кім) — поўнае ўзаемаразуменне, поўная дамоўленасць у чым-н.
|| наз. агу́льнасць, -і, ж.