Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fragrance
[ˈfreɪgrəns]
n., pl. -cies
во́дар -у m., духмя́насьць f., пах -у m.
•
- fragrances
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
frowsy, frowzy
[ˈfraʊzi]
adj.
1) за́тхлы, пры́тхлы; пракі́слы, скі́слы (пах)
2) неаха́йны; бру́дны (пако́й)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
газалі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газаліну, звязаны з яго вытворчасцю і выкарыстаннем. Газалінавы пах. Газалінавы цэх.// Які працуе на газаліне. Газалінавы рухавік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлебапёк, ‑а, м.
Уст. Тое, што і пекар. Устане рана хлебапёк, Адчуе смачны пах, І пойдзе жытні свежы хлеб з румянцам на шчаках.Агняцвет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
przypływać
незак.
1. прыплываць;
2. далятаць (пра гукі, пах і да т.п.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dowąchać się
зак.czego1. адчуць пахчаго;
2.перан. учуць; вынюхаць што
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Тхліць ‘даводзіць да гніласці’ (Нас.). Да ту́хлы (гл.) з варыянтным вакалізмам < прасл.*tъxlъ (Фасмер, 4, 128), параўн. тхлявы ‘тухлы’ (Шат.), тхля ‘тухласць’ (Ласт.), тхло ‘тухлы, гнілы пах’ (ТСБМ), ‘душна без паветра (пра рыбу пад тоўстым лёдам)’ (полац., Шн. 2), ‘недахоп кіслароду ў вадзе (на возеры)’ (глыб., Сл. ПЗБ), ‘прыдуха, задуха, замор рыбы ў возеры’ (гарад., Нар. сл., Рэг. сл. Віц.), ‘палонка, прасечаная ў лёдзе, куды выходзіць затохлая рыба’ (полац., Ялік.), ‘адтуліна, праз якую вычэрпваюць затохлую рыбу’ (полац., З нар. сл.); тхлі́ца ‘мор рыбы ад недахопу паветра’ (гродз., ЖНС), тхлі́на ‘тухлы гнілы пах’ (ТСБМ; беласт., Сл. ПЗБ), ‘гніласць’ (Байк. і Некр.), тхлосць ‘застаялы пах’ (Вушац. сл.). Параўн. рус.дыял.тхли́ца ‘рыба, якая задыхнулася ў рацэ’, паводле Фасмера (4, 129) — з *тъхлъ або *дъхлъ, гл. тохнуць, дохнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
камфаро́сма
(ад камфара + гр. osme = пах)
травяністая расліна сям. лебядовых, пашыраная ў Паўд. Еўропе і Азіі; дае эфірны алей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Смаль ‘пах гару’ (Нас., Гарэц., Касп., Бяльк.), ‘смала ў люльцы’ (Бяльк.), сма́лінь ‘гар’ (Нар. сл.), смы́лінь ‘тс’ (Нар. лекс.), сма́ліна ‘тс’ (Нас.). Да смалі́ць (гл.) з рознымі суфіксамі.