паапуха́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Апухнуць, ацячы — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Людзі паапухалі. Ногі паапухалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазя́блы, ‑ая, ‑ае.

Які азяб. Яны [хвоі] помняць, як людзі ўставалі з зарою І над полымем грэлі пазяблыя рукі... Свірка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбагаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў багатым, разбагацеў. Людзі ідуць у наймы да разбагацелых майстроў, бяруць у арэнду інструменты. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rugged [ˈrʌgɪd] adj.

1. няро́ўны, нягла́дкі (пра ландшафт);

rugged coast скалі́сты бе́раг

2. гру́бы;

rugged features гру́быя ры́сы тва́ру

3. трыва́лы, усто́йлівы

4. выно́слівы, сто́йкі;

rugged men загартава́ныя лю́дзі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zivil

[-'vi:l]

n -s

1) цыві́льныя (лю́дзі), грамадзя́нскае насе́льніцтва

2) цыві́льная во́пратка

in ~ géhen*, ~ trágen* — хадзі́ць у цыві́льнай во́пратцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Во́чарадзь ’чарга’ (Шн., 2, КТС, Бяльк., Сцяшк., З нар. сл., Інстр. I). Новае запазычанне з рус. о́чередь, аб чым сведчыць ужыванне гэтага слова толькі ў адзіным значэнні ’людзі, якія размяшчаюцца ў пэўнай паслядоўнасці для атрымання чаго-небудзь’, у той час як у іншых значэннях ужываецца бел. чарга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сво́лач ‘зброд, дрэнь, нягоднік’ (Сержп. Прык.), сюды ж з экспрэсіўнай суфіксацыяй сволота́ ‘агідныя шкодныя людзі’, сволочу́га ‘нягоднік, нягодніца’ (ТС). Непасрэднае запазычанне з рус. сво́лочь, пры якім фармант ‑оч (< ‑ък) у сувязі з аканнем супаў з прадуктыўным суф. ‑ач (Вярхоў, Бел. мова, 80). Параўн. народнае навалач (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wykierować się

зак.

1. накіравацца; звярнуцца;

2. разм. апынуцца;

wykierować się na człowieka — выйсці ў людзі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

contemptible

[kənˈtemptəbəl]

adj.

ва́рты пага́рды, пагарджа́ны; по́длы, нікчэ́мны, пага́рдлівы

Liars and thieves are contemptible — Маню́кі й зладзе́і — нікчэ́мныя, пага́рдлівыя лю́дзі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

змаркатне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца маркотным, сумным. Людзі змаркатнелі, самі сабой апусціліся долу іх натруджаныя лапатамі рукі. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)