kobieta

ж.

1. жанчына;

2. разм. баба, жонка;

kobieta lekkich obyczajów — жанчына лёгкіх паводзін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bláustrumpf

m -(e)s, -strümpfe уст., іран. сі́няя панчо́ха (вучоная жанчына)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schrúmpel

f -, -n разм.

1) скла́дка, маршчы́на

2) стара́я маршчы́ністая жанчы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Síeben

f -, - i -en сямёрка

◊ die böse ~ — разм. зла́я [ліха́я] жанчы́на, ве́дзьма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

countrywoman

[ˈkʌntrɪ,wʊmən]

n., pl. -women

1) суайчы́ньніца, зямля́чка f.

2) вяско́вая жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dowdy

[ˈdaʊdi]

1.

adj.

неаха́йна апра́нуты; зно́шаны

2.

n.

неаха́йна апра́нутая жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

governess

[ˈgʌvərnəs]

n.

1) гувэрна́нтка, выхава́целька, выхава́льніца f.

2) жанчы́на, яка́я кіру́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

першаро́дзячая,

Якая родзіць упершыню. Першародзячая жанчына. // у знач. наз. першаро́дзячая, ‑ай, ж. Тая, што родзіць упершыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купчы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм.

1. Жонка купца.

2. Жанчына, дзяўчына з купецкага саслоўя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размашны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і размашысты (у 1, 2 знач.). Жанчына ішла размашной паходкай. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)