white2 [waɪt] adj.
1. бе́лы;
paint white фарбава́ць у бе́лы ко́лер, бялі́ць;
white rice шліфава́ны рыс;
white salt стало́вая соль;
white hands белару́чка;
white as snow бе́лы як снег, беласне́жны
2. бле́дны;
white as ashes/death бле́дны як смерць;
white as a sheet бе́лы як палатно́;
white with rage пабяле́ць ад лю́тасці;
turn white паблядне́ць, пабяле́ць
3. сівы́
♦
show the white feather бая́цца, маладу́шнічаць;
a white night бяссо́нная ноч;
a white elep hant непатрэ́бная рэч;
hoist/show/wave the white flag здава́цца, капітулява́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
альбі́т
(ад лац. albus = белы)
мінерал класа сілікатаў, белы натрыевы палявы шпат, выкарыстоўваецца ў шкляной, керамічнай, абразіўнай вытворчасцях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стро́нцый, ‑ю, м.
Хімічны элемент, лёгкі серабрыста-белы метал, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы і лабараторных работах.
[Лац. strontium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nenufar, ~u
м. бат. белы гарлачык (Nymphaea alba)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пало́ній, ‑ю, м.
Спец. Радыеактыўны хімічны элемент, мяккі серабрыста-белы метал, падобны па сваіх уласцівасцях на тэлур і вісмут.
[Названы ў гонар Польшчы; лац. Polonia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закульга́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць кульгавым. — Конь мой белы закульгавеў, то няма як ехаць мне сягоння. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ясната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.
Уласцівасць і стан яснага; яснасць 1. Белы мармур Аж вочы слепіць яснатой. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
white-collar [ˌwaɪtˈkɒlə] n. : а white-collar worker «бе́лы каўне́рык», службо́вец, слу́жачы;
white-collar jobs канто́рскія паса́ды, «чы́стая» рабо́та
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ля́хаўка бе́лая ’нівянік звычайны, Leucantheum DC. vulgare Lam’, (віц., Кіс.). З ⁺беляхаўка ’белы’ — пераклад лац. назвы, якая са ст.-грэч. λευκανθής ’белы, сівы’. Параўн. рус. алан., валаг. белюга, белюшка, укр. білоголовник ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Піляні́ца ’белы хлеб’ (Бяльк.). Да палян hfa (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)