прыклёпшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца прыклёпкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прымацаваны да чаго‑н. паяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыціска́ч, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для прыціскання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышы́цца, ‑шыецца; зак.

Разм. Прымацавацца да чаго‑н. шыццём.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздрабня́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне, механізм для раздрабнення чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлі́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца разліўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разраза́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць разрэзку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца саленнем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сепара́таршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сепарацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сістэматыза́тар, ‑а, м.

Асоба, якая займаецца сістэматызацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)