ensue
[ɪnˈsu:]
v.i.
1) наступа́ць, надыхо́дзіць, прыхо́дзіць пасьля́ чаго́
Silence ensued — Наступі́ла ці́ша
2) быць вы́нікам
He hit the man, and a fight ensued — Ён уда́рыў чалаве́ка, і ў вы́ніку пачала́ся бо́йка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
flatter
[ˈflætər]
1.
v.t.
1) хвалі́ць, расхва́льваць (няшчы́ра)
2) паддо́брывацца
3) це́шыць, ла́шчыць; быць прые́мным, ле́сьціць
2.
v.i.
лісьлі́віць; дагаджа́ць; падлі́звацца; прыхаро́шваць
This picture flatters her — Гэ́ты зды́мак прыхаро́швае яе́
•
- flatter oneself
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hunger
[ˈhʌŋgər]
1.
n.
1) го́лад -у m.
2) пра́га f., мо́цнае жада́ньне
a hunger for kindness — пра́га ла́скі
2.
v.i.
а) галада́ць, быць гало́дным
б) пра́гнуць, жада́ць
3.
v.t.
мары́ць го́ладам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
precedence
[ˈpresɪdəns]
n., pl. -cies
1) апярэ́джаньне n., пяршы́нства n.
2) вышэ́йшае стано́вішча; бо́льшае значэ́ньне
to take precedence over all others — перавыша́ць усі́х і́ншых, быць важне́йшым за і́ншых
3) пра́ва на пяршы́нства
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tie up
а) зьвяза́ць, завяза́ць
б) закруці́ць, загарну́ць у што
в) перашко́дзіць
г) быць заня́тым
I can't come tomorrow; I’m all tied up — Я не магу́ за́ўтра прыйсьці́; я ве́льмі заня́ты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unfamiliar
[,ʌnfəˈmɪljər]
adj.
1) незнаёмы; нязвы́чны, нязвы́клы; чужы́
That face is unfamiliar to me — Гэ́ны твар мне незнаёмы
2) няве́дамы; неазнаёмлены
to be unfamiliar with — быць неазнаёмленым з чым, ня ве́даць чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
звы́чай, ‑ю, м.
1. Агульнапрыняты парадак, правіла, якое здаўна ўкаранілася ў быце народа або пэўнай грамадскай групы. На стол пакласці ўсё, што ёсць, — Такі ўжо звычай наш спрадвечны. Сіпакоў. Ёй зусім не хацелася хаваць сваёй радасці, але такі ўжо быў звычай: маладой непрыгожа быць на вяселлі празмерна вясёлай... Васілевіч.
2. Прывычны спосаб дзеяння; прывычка. Дубравіна мела звычай неяк нібы нядбала пакідаць на сябе касынку ці шалік. Карпюк. — А я маю звычай пасля абеду шпацыраваць і сядзець не хачу, — і, заклаўшы рукі назад, пачала шпацыраваць па зале. Мядзёлка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. звязваць — звязаць (у 2 знач.).
2. Некалькі аднародных прадметаў, звязаных разам. Звязка ключоў. Звязка кніг. Звязка гранат. // Група альпіністаў, якія ідуць адзін за адным, звязаўшыся вяроўкай.
3. Сухажылле, якое змацоўвае часткі шкілета або асобныя органы цела. Расцяжэнне звязак. Мышачныя звязкі.
4. Частка суджэння, якая злучае суб’ект з прэдыкатам. Адмоўная звязка.
5. Дапаможны дзеяслоў, які з’яўляецца часткай састаўнога выказніка. Дзеяслоў-звязка «быць».
•••
Галасавыя звязкі — дзве эластычныя складкі на ўнутранай паверхні сценак гартані, якія служаць для ўтварэння гуку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задры́паны, ‑ая, ‑ае.
Разм. пагард.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад задрыпаць.
2. у знач. прым. Заношаны; у брудным, неахайным адзенні. [У дзвярах], як у раме, з’явіўся мужчынка. У старых галёшах на босую нагу, у нейкіх задрыпаных штоніках. Брыль. [Тумашу] дык ужо грэх быць такім задрыпаным,.. мог бы.. апрануцца прыстойна. Новікаў.
3. у знач. прым. Непрыглядны, заняпалы, нікуды не варты. Вялізныя дамы, аблезлыя, задрыпаныя, глядзелі на вуліцу пабітымі вокнамі. Галавач. // Маламаёмасны, бедны. — Малайчына ты, пане Тодар! Уга! Зірні на гэту задрыпаную малінаўскую шляхту! Хто яны перад табою! Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́ты, ‑аў; адз. бот, ‑а, М боце, м.
1. Абутак з высокімі халявамі (скураны, гумавы і пад.). [Ніна] зняла левы бот і з-пад халявы выняла невялікую паперку — запіску ад Тураўца. Мележ. На будоўлі кожны дзень з’яўлялася сціплая невысокая жанчына ў гумовых ботах і ў цёплай хустцы. Грахоўскі.
•••
Боты-скараходы — у казках: чарадзейныя боты, якія хутка пераносяць на вялікія адлегласці таго, хто іх абуе.
Дурны як бот гл. дурны.
Лізаць боты каму гл. лізаць.
Пад ботам (быць, апынуцца) — апынуцца пад уладай, аказацца ў поўнай залежнасці ад каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)