Verbum

адпі́цца, адап’юся, адап’ешся, адап’ецца; адап’ёмся, адап’яцеся; заг. адпіся; зак.

Разм. Паздаравець, набрацца сіл, ачуняць, часта п’ючы што‑н. Адпіцца малаком.

загляда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заглянуць.

•••

Заглядаць у чарку (бутэльку) — часта выпіваць.

Заглядаць у чужы гаршчок — быць празмерна цікаўным.

заро́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць рохкаць. // Азвацца рохканнем. Кабан, учуўшы гаспадара, падняў лыч, зарохкаў і пачаў часта дыхаць. Галавач.

мармыту́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто часта мармыча. З дабрадушнага мармытуна.. пан Ясь рабіўся захопленым расказчыкам пра слаўныя справы. Брыль.

няду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Недамагаць, хварэць. Настаўніца па нямецкай мове была старая, часта нядужала, мы нават шкадавалі яе. Скрыган.

папы́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пырхаць паціху, час ад часу. Коні ішлі шпарка і трывожна: часта натапырвалі вушы, папырхвалі. Кулакоўскі.

плеана́зм, ‑у, м.

Моўны зварот, у якім ужыты адназначныя або блізказначныя, часта непатрэбныя словы (напрыклад. памерці смерцю..., свая ўласная сям’я...).

[Грэч. pleonasmos — празмернасць.]

пра́вільнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць правільнага. І таму Міколку часта даводзіцца спрачацца і заўзята бараніць свае думкі, даводзіць іх правільнасць. Шынклер.

дамяня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Часта мяняючы што‑н., дайсці да непрыемных вынікаў. Дамяняўся, што ні з чым астаўся. З нар.