промета́ться​I сов.

1. пракі́дацца;

больно́й промета́лся всю ночь хво́ры пракі́даўся ўсю ноч;

2. (просуетиться) прамітусі́цца; (суетливо пробегать) прабе́гаць, праго́йсаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стацыяна́рны stationär, órtsfest, mit féstem Stándort;

стацыяна́рны хво́ры ein Kránker in stationärer Behándlung;

стацыяна́рнае лячэ́нне Kránkenhausbehandlung f -, -en, stationäre Behándlung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

niknąć

nikn|ąć

знікаць;

chory ~ie w oczach — хворы марнее на вачах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

frantic

[ˈfræntɪk]

adj.

1) узбу́джаны, утрапёны

2) ашале́лы (ад ра́дасьці, бо́лю, стра́ху)

3) Archaic умысло́ва хво́ры, звар’яце́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

замяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да замясціць.

2. каго-што. Часова выконваць чые‑н. абавязкі; быць чыім‑н. намеснікам. Замяшчаць загадчыка. □ Залескі быў хворы, і Яўген часова замяшчаў яго. Шамякін. Мяснікоў выехаў у Маскву, затым у Магілёў — замяшчаць вярхоўнага галоўнакамандуючага. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да заразы. Заразныя бактэрыі. // Выкліканы заразай; інфекцыйны. Заразная хвароба.

2. Здольны заразіць іншых. Заразны хворы. / у знач. наз. зара́зны, ‑ага, м.; зара́зная, ‑ай, ж. Ізалятар для заразных.

3. Разм. Прызначаны для заразных хворых. Заразная бальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́дачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прыпадку. Прыпадачны стан.

2. Разм. У якога часта бываюць прыпадкі якой‑н. хваробы. Прыпадачны хворы. / у знач. наз. прыпа́дачны, ‑ага, м.; прыпа́дачная, ‑ай, ж. Прыпадачны ўдарыўся аб раму галавой, стаміўся і ўпаў на памост. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

moribund [ˈmɒrɪbʌnd] adj. fml у ве́льмі дрэ́нным ста́не; які́ памірае/выміра́е;

a moribund economy экано́міка, яка́я знахо́дзіцца ў ве́льмі дрэ́нным ста́не;

a moribund patient хво́ры, які́ памірае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нялю́дскі, нялюдзкі, нелюцкі ’дрэнны, кепскі; няўдалы; нелюдзімы; бесчалавечны’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк., Сл. ЦРБ, ТС, Мат. Маг., Касп., Нас.), нелю́дны ’непрыгожы’ (Сл. Брэсц.), нелюдзя́шчы ’няздатны, хворы’ (Ян.), сюды ж нялю́дзьдзя ’вылюдак, не падобны да людзей’ (мсцісл., З нар. сл.). Гл. людскі, параўн. няўлюдны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inmate

[ˈɪnmeɪt]

n.

1) вя́зень, -ьня m. (у астро́зе)

2) хво́ры -ага m. (у шпіта́лі); пацые́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)