акруглі́цца сов., прям., перен. округли́ться;
твар яго́ ~лі́ўся — лицо́ его́ округли́лось;
раху́нак ~лі́ўся — счёт округли́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Мы́са ’морда, пашча свойскай жывёлы’ (ТСБМ, Сцяшк.; Янк. 1, слуц., пін., тураў., КЭС), мы́сы ’морда’ (Клім.), мы́ся, мы́ська (дзіцячае) ’карова, кароўка’ (Нас.), пін. мыса́тый ’чалавек з тоўстым адутлаватым тварам’ (Вярэніч, Бел.-рус. ізал., 27), укр. ми́дза, ми́зя, муса ’морда, рыла’; рус. арханг., паморск. мыс ’галава рабіны’, кур. мыса́лы ’скулы, сківіцы’, заўральск. мыса́ло ’твар чалавека, морда’. Бел.-рус. ізалекса (Вярэніч, там жа, 27–30). Прасл. mysa. І.‑е. адпаведнікі: літ. mūza ’морда’, ’рот’, ’твар’, італ. muso ’морда, лыч жывёлы’, ’твар, морда чалавека’, лац. mūcro, ‑ōnis ’вастрыё’, ’меч, шабля, кінжал’, ст.-грэч. μυχός ’заліў, бухта’, ст.-інд. múkham ’пашча, морда’. Да і.-е. *mu‑. Параўн. мыс (ЕСУМ, 3, 458).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
granitic
[grəˈnɪtɪk]
adj.
1) грані́тны, з грані́ту
2) цьвёрды; нерухо́мы, засты́лы, каме́нны (твар)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
запу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.
Пакрыць пудрай. Запудрыць твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазмрачне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў, зрабіўся змрочным. Пазмрачнелае неба. Пазмрачнелы твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лічы́на 1 ’прыстойнасць, далікатнасць’ (ТС). Да лі́чыць, лік 2, ліцо (гл.) (Бернекер, 719; Фасмер, 2, 496).
Лічы́на 2 ў выразе лічына злая пры характарыстыцы нячысціка падкрэсліваюцца адмоўныя маральныя якасці д’ябла (Зайцава, Лінгв. дасл., 65). Рус. паўн. личи́на, личи́нище ’нахабны твар’, ’вялікі твар’, ст.-рус. личина ’маска’, ’выява чалавека або жывёлы’. Трубачоў (Эт. сл., 15, 81) лексемы лічы́на 1, 2 адносіць да прасл. ličina < likъ, lice.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зары́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; зак. (разм.).
1. Закапа́цца, схавацца ў вырытым паглыбленні або ў чым-н. сыпкім, рыхлым.
З. ў сена.
2. Схаваць (твар, галаву) у што-н. мяккае.
З. тварам у падушку.
|| незак. зарыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ла́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; незак., каго-што.
1. Праяўляць пяшчотнасць, любоў, ласку¹.
Л. дзіця.
2. Пяшчотна дакранацца да каго-н., чаго-н., гладзіць.
Л. сабаку.
3. перан. Песціць, выклікаць прыемнае адчуванне.
Сонца л. твар.
|| наз. ла́шчанне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пала́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Гарэць яркім полымем.
Палаюць дровы ў печы.
2. перан. Станавіцца чырвоным, гарачым ад прыліву крыві.
Твар палаў.
3. перан., чым. Быць ахопленым якім-н. пачуццём, быць узбуджаным.
П. каханнем да каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
twarz
ж. твар;
wyraz ~y — выраз твару;
dać w twarz — даць аплявуху (у рыла);
do ~y — да твару;
nie jest ci w tym do ~y — табе гэта не пасуе;
~ą w twarz — твар у твар;
z kamienną ~ą — з каменным тварам;
stracić (zachować) twarz — згубіць (захаваць) твар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)