ГУ́ЦІН Леанід Мацвеевіч
(н. 16.6.1948, г. Гомель),
бел. кампазітар. Скончыў Бел. кансерваторыю (1974, клас П.Падкавырава). Выкладчык мінскіх дзіцячых муз. школ № 5 (з 1977), № 6 (з 1984). Працуе ў сімф., вак.-сімф., камерна-вак. і камерна-інстр. жанрах, піша музыку для дзяцей. Сярод твораў: 2 сімфоніі (1973, 1982), сімф. паэма (1978), кантаты «Памяць» на словы Р.Тармолы і Л.Дайнекі (1973) і «Песні юнацтва» на словы Э.Агняцвет (1975), саната для фп. (1977), паэма «Галасы адыходзячых» для духавога аркестра (1994), вак. цыкл «Песні беларускага Палесся» на нар. тэксты для барытона і нар. аркестра.
Р.М.Аладава.
т. 5, с. 552
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
аднакарэ́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае ў сваім складзе агульны з іншым словам ці з іншымі словамі корань. Аднакарэнныя словы. Аднакарэнныя назоўнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арго́, нескл., н.
Умоўныя выразы, словы, якія ўжываюцца ў якой‑н. адасобленай або прафесійнай групе, гуртку і пад.; жаргон. Жабрацкае арго.
[Фр. argot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злучо́к, ‑чка, м.
Арфаграфічны знак (-), які злучае два словы ў адно; дэфіс, напрыклад: дзе небудзь, школа-інтэрнат, па-новаму, жоўта-зялёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словавытво́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да словавытворнасці (у 1 знач.); які служыць для словавытворнасці, утварае вытворныя словы. Словавытворныя суфіксы назоўнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрміні́зм, ‑у, м.
Спец. Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое сцвярджае, што агульныя паняцці — гэта словы, якія не маюць адпаведнасцей у аб’ектыўнай рэальнасці.
[Ад лац. terminus — слова, тэрмін.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
амафо́ны
(гр. homophonos = аднагучны, аднатонны)
лінгв. словы, якія аднолькава гучаць, але маюць рознае напісанне (напр. грыб — грып, казка — каска).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
каве́ркаць несов., в разн. знач., разг. кове́ркать;
к. сло́вы — кове́ркать слова́;
к. лі́тары — кове́ркать бу́квы;
к. тэкст — кове́ркать текст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тлумача́льны
1. (дающий разъяснения) поясни́тельный, объясни́тельный;
~ныя сло́вы — грам. поясни́тельные слова́;
2. (содержащий толкование) толко́вый;
т. сло́ўнік — толко́вый слова́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
mispronounce [ˌmɪsprəˈnaʊns] v. няпра́вільна вымаўля́ць сло́вы;
He is always mispronounc-ing my name. Ён заўсёды вымаўляе маё імя няправільна.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)