паад’язджа́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.
Ад’ехаць — пра ўсіх, многіх. Людзі паад’язджалі ўжо далекавата. Госці паад’язджалі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Калчачэ́я ’месца, дзе збіраюцца людзі, дзе гуляюць дзеці’ (слаўг., Яшк.). Утворана з талчачэя ’тс’, фанетычная трансфармацыя, відаць, не без уплыву наступных ‑ч‑. Талчачэя, у сваю чаргу, таксама лакальна абмежаванае (слаўг.), параўн. больш шырока вядомае рус. толчея ў падобным значэнні.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лю́дства ’чалавецтва, народ’ (Гарэц., Нас., Др.-Падб., Яруш.). Укр. людство, рус. людство, польск. ludztwo, в.-луж. ludstwo, чэш. lidstvo, славац. ľudstvo, славен. ljȗdstvo, серб.-харв. љу̀дство. Прасл. lʼudьstvo. Да люд, лю́дзі (гл.). Аб суфіксе ‑ьstvo гл. Мее (Общеслав., 296).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыслу́жваць несов.
1. прислу́живать;
п. за стало́м — прислу́живать за столо́м;
2. прислу́живать, услу́живать;
малады́я лю́дзі ~валі да́мам — молоды́е лю́ди прислу́живали (услу́живали) да́мам
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакале́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка.
З пакалення ў п. перадаецца што-н. (у спадчыну дзецям ад бацькі, малодшым ад старэйшых).
2. Людзі блізкага ўзросту, якія жывуць у адзін час.
Сучаснае маладое п.
3. Група людзей, блізкіх па ўзросце, аб’яднаных агульнай дзейнасцю.
П. музыкантаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
people1 [ˈpi:pl] n.
1. pl. лю́дзі;
most people бо́льшасць людзе́й;
young/old people мо́ладзь/стары́я
2. (pl. peoples) наро́д, на́цыя;
the peoples of Africa наро́ды А́фрыкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адва́жны, ‑ая, ‑ае.
Які не баіцца небяспекі; смелы, рашучы, бясстрашны. Адважны чалавек. Адважны мараплавец. Адважныя сыны Радзімы. □ Адважныя людзі Савецкай краіны Пайшлі ў наступленне на тайны прыроды. Колас. [Маці:] — Пойдзеш ты у свет і людзі Хадою адважнай, Прад табою слацца будзе Край наш неабсяжны. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калегава́ць, калягую, калягуеш, калягуе; незак.
Уст. Сябраваць, вадзіць кампанію з кім‑н. Людзі прасцейшыя, дык тыя сыходзяць з тратуара і не турбуюць дворнічышынай работы. Але гэта людзі, якія з.. [дворнічыхай] і калегаваць могуць. Чорны. — Хаця ж, сынок, толькі з добрымі калягуй, не звязвайся з благімі. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашапта́цца, ‑шапчуся, ‑шэпчашся, ‑шэпчацца; зак.
Пачаць таптацца. // Пашаптацца. Людзі зашапталіся і пасля няёмкага маўчання загаварылі зноў. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазабудо́ўвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Забудавацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Пазабудоўваліся людзі. Пазабудоўваліся вёскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)