стафа́ж, ‑у, м.

У пейзажным жывапісе — другарадныя элементы кампазіцыі карціны (людзі, жывёлы і пад.).

[Ням. Staffage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)