лі́сцевы láubtragend;

лі́сцевы лес геагр, бат Láubwald m -es, -wälder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Бава́рскі лес м Báyrischer Wald m -(e)s (горны хрыбет)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прыго́нны I (пригоняемый) приго́нный;

п. лес — приго́нный лес

прыго́нны II ист.

1. прил. крепостно́й;

~нная зале́жнасць — крепостна́я зави́симость;

2. в знач. сущ. крепостно́й;

○ ~ннае пра́ва — крепостно́е пра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тава́рны в разн. знач. това́рный;

т. цягні́к — това́рный по́езд;

т. лес — това́рный лес;

○ ~ная вытво́рчасць — эк. това́рное произво́дство;

т. рубе́ль — эк. това́рный рубль;

т. фетышы́зм — това́рный фетиши́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

las, ~u

м. лес;

las iglasty — хваёвы лес;

las liściasty — лісцевы лес;

las mieszany — мяшаны лес;

skraj ~u — ускраіна лесу;

ochrona ~u — ахова лесу;

nauka nie poszła w las — навука пайшла на карысць;

natura ciągnie wilka do ~u — як ваўка не кармі, ён усё ў лес глядзіць;

im dalej w las tym więcej drzew — далей у лес, болей дроў;

jeden do Sasa, drugi do ~a — хто ў лес, хто па дровы; гэты пра воз, а той пра коз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

coniferous

[koʊˈnɪfərəs]

adj.

1) які́ ма́е шы́шкі

2) хваёвы

a coniferous forest — хваёвы лес

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wildlife [ˈwaɪldlaɪf] n. жыва́я прыро́да (лес, поле, акіян і іх насельнікі);

the conservation of wildlife ахо́ва прыро́ды;

a wildlife sanctua ry запаве́днік, зака́знік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дубня́к, ‑у, м.

Малады дубовы лес. У дубняку густы пах прэлага лісця і жалудоў ап’яняў змораных людзей. Шамякін. Густы лес пачаў радзець, на змену вялікім дрэвам пайшоў малады дубняк. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збе́дніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены і збядні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; зак., каго-што.

1. Зрабіць бедным; абядніць.

З. прыроду, высекшы лес.

2. Пазбавіць каго-, што-н. выразнасці, сілы.

З. літаратурны вобраз.

|| незак. збядня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́губіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Знішчыць дашчэнту. Выгубіць лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)