мякі́ннік, ‑а, м.

Памяшканне, кут, куды ссыпаюць мякіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаве́дванне, ‑я, н.

Няяўка куды‑н. Ненаведванне заняткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плі́шчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.

Разм. Сілаю лезці куды‑н., праціскацца. — Куды плішчыцеся? — сярдзіта прамовіла .. [Натальцы] якаясь цётка. Колас. Кожны некуды плішчыўся і абавязкова з ручной паклажай. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыблакуня́цца (приблукуня́цьца) ’прывалачыце, прыплясціся’ (Нас.). Звязана з прыблука́ць, прыблука́цца ’блукаючы, апынуцца дзе-небудзь; прыплясціся куды-небудзь’ (Др.-Падб., ТСБМ), якое з блука́ць (гл.), аформленае экспрэсіўным суфіксам ‑ун‑. Параўн. рус. наўг. приблу́каться ’прыстаць, прыбіцца да каго-небудзь, чаго-небудзь, блукаючы’, укр. приблука́ти ’заблукаўшы або блукаючы, прыйсці куды-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэспандава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; незак. (кніжн.).

1. Накіроўваць куды-н. карэспандэнцыю (у 3 знач.; уст).

2. з чым. Адпавядаць чаму-н., суадносіцца з чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

яві́цца, яўлю́ся, я́вішся, я́віцца; зак. (разм.).

Прыйсці куды-н., з’явіцца дзе-н.

Я. ў суд.

|| незак. яўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. я́ўка, -і, ДМ я́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пазако́чвацца, ‑аецца; зак.

Закаціцца куды‑н. — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапаўза́ць, ‑ае; зак.

Напаўзці куды‑н. у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкачава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.

Прыбыць куды‑н. качуючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hale

I [heɪl]

adj.

мо́цны, здаро́вы

II [heɪl]

v.t.

1) цягну́ць сі́лай, валачы́; ту́заць

2) змуша́ць (ісьці́), заця́гваць куды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)