пу́стка, пустэ́ча f. (асабліва паро́слая ве́расам)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
надыхо́дзячы,
1.‑ая, ‑ае. Дзеепрым.незал.цяпер.ад надыходзіць.
2.‑ая, ‑ае; узнач.прым. Які набліжаецца, настае, пачынаецца (пра час, падзеі, стан і пад.). Гамонячы пра надыходзячыя канікулы, мы спусціліся з узгорка і выйшлі на сцяжынку, па якой усю зіму хадзілі ў школу.Рунец.Імчаўся рэактыўны карабель Насустрач надыходзячаму дню.Аўрамчык.
3.Дзеепрысл.незак.ад надыходзіць (гл. надысці ў 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«АЎРО́РА»,
крэйсер рас. Балтыйскага флоту. У страі з 1903; удзельнічаў у марскіх баях пры Цусіме (май 1905), на Балтыйскім м. ў 1-ю сусв. вайну. 25.10(7.11).1917 «Аўрора» зрабіла халасты стрэл — сігнал да штурму Зімняга палаца. З 1923 вучэбны карабель. У Вял. Айч. вайну гарматы «Аўроры» выкарыстоўваліся пры абароне Ленінграда. З 1948 крэйсер стаіць на Няве як помнік Кастр. рэвалюцыі ў Петраградзе; у 1957 на ім створаны музей.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
victualer, victualler
[ˈvɪtələr]
n.
1) інтэнда́нт -а m. (пастаўні́к праду́ктаў харчава́ньня на карабе́ль, для во́йска)
2) карчма́р -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
канваі́р
(фр. convoyeur = які суправаджае)
1) узброены чалавек, які суправаджае каго-н. для аховы або прадухілення ўцёкаў;
2) ваенны карабель або самалёт, які суправаджае для аховы асобнае судна ці групу суднаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
буксі́р, ‑а, м.
1. Канат або стальны трос, пры дапамозе якога адно судна можа цягнуць за сабой другое або машына машыну. Адзін за адным ішлі кацеры, цягнучы на буксірах гружаныя баржы.Лупсякоў.
2. Судна, прызначанае для перацягвання несамаходных суднаў, плытоў. Запляскалі лопасці буксіра, выпрастаўся, напяўся трос, і пантон стаў паволі адыходзіць ад берага.Мележ.Маленькі буксір падцягнуў карабель да прычала.Шамякін.
•••
Браць на буксіргл. браць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ло́цыя
(рус. лоция, ад гал. loodsen = весці карабель)
1) раздзел суднаваджэння, які вывучае ўмовы плавання ў водных басейнах;
2) кіраўніцтва для плавання ў пэўным водным басейне з падрабязным апісаннем яго навігацыйных асаблівасцей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
rover
I[ˈroʊvər]
n.
вандро́ўнік -а m., бадзя́га -і m. & f.
II[ˈroʊvər]
n.
1) піра́т -а m.
2) піра́цкі карабе́ль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
packet
[ˈpækət]
n.
1) паке́т -а, малы́ па́чак, скру́так -ка m.
a packet of cigarettes — па́чак цыгарэ́таў
2) пашто́вы карабе́ль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)