effective
[ɪˈfektɪv]
adj.
1) уда́лы, эфэкты́ўны
2) дзе́йсны, які́ ма́е сі́лу (пра зако́н)
to become effective — набыва́ць сі́лу
3) які́ ствара́е ўра́жаньне, эфэ́ктны
4) гато́вы да бо́ю (жаўне́р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vigor
[ˈvɪgər]
Brit. vigour, n.
1) фізы́чная сі́ла, ду́жасьць f.; до́брае здаро́ўе; энэ́ргія, бадзёрасьць f.
2) Figur. сі́ла зако́ну
a law in full vigor — зако́н у по́ўнай сі́ле
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Злачы́нец ’той, хто парушыў закон’. Укр. злочи́нець, польск. złoczyńca, чэш., слав. zloćinec, ст.-чэш. zločincě, н.-луж. уст. złocyńc, славен. zločínec, серб.-харв. злочи́нац, балг. уст. кніжн. злочинец, макед. злочинец ’тс’. Ст.-рус. (XVII ст.) злочинець. Ст.-бел. (1529 г.) злочинца < польск. (Булыка, Запазыч., 123). Параўн. укр. зло́чин, польск. złoczyn, чэш., славац. zločin, серб.-харв. зло̏чӣн, зло̀чин, макед. злочин ’злачынства’, славен. zločín ’злачынства, злачынец’. Ад прасл. дыял. складанага слова zъlo + čin‑ (činъ ’дзеянне’ < činiti ’рабіць’, параўн. учынак, гл. чын) утвораны агентыўны назоўнік з паўн.-слав. суфіксам *‑ьca (параўн. ст.-чэш., польск., ст.-бел.) ці ‑ьcь. Паколькі ва ўсх.-слав. не пашырана слова *злочинъ (верагодна, укр. < польск.), магчыма, што злачынец (і ўкр. злочинець) — пераафармленне запазычанага з польск. (чэш.?) злачынца паводле больш звычайнай мадэлі на ‑ец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
delinquent
[dɪˈlɪŋkwənt]
1.
adj.
1) які́ паруша́е зако́н; злачы́нны
2) неапла́чаны; пратэрмінава́ны (доўг, пада́так)
delinquent taxes — неапла́чаныя пада́ткі
2.
n.
злачы́нец -ца m., злачы́нка f.
juvenile delinquent — непаўнале́тні злачы́нец
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zachowanie
zachowani|e
н.
1. захаванне;
zasada ~a energii фіз. закон захавання энергіі;
2. паводзіны;
stopień z ~а — адзнака за паводзіны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
maintain [meɪnˈteɪn] v.
1. падтры́мліваць (кантакты, сяброўства); захо́ўваць (мір, закон, парадак)
2. утры́мліваць у до́брым ста́не (дарогу, будынак і да т.п.)
3. выка́зваць ду́мку (якую не падзяляюць іншыя), сцвярджа́ць;
He still maintained he was innocent. Ён працягваў сцвярджаць, што невінаваты.
4. мець на ўтрыма́нні (дзяцей, сям’ю)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
law
[lɔ]
n.
1) зако́н -у m., пра́ва n.
civil law — цыві́льнае пра́ва
2) пра́віла
traffic laws — пра́вілы ру́ху
3) юрыспрудэ́нцыя f., правазна́ўства n.
to study law — вывуча́ць правазна́ўства, пра́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
truth
[tru:Ө]
n., pl. truths
1) пра́ўда, і́сьціна f.
Truth will prevail — Пра́ўда перамо́жа
2) пры́нцып, зако́н -у m.; даве́дзеная дактры́на
a basic scientific truth — ба́завая навуко́вая і́сьціна
•
- in truth
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
beschlíeβen
* vt
1) выраша́ць; пастанаўля́ць; прыма́ць (рэзалюцыю, закон)
2) раша́цца
3) сканча́ць (пра справу)
den Empfáng beschlóss ein Konzért — пасля́ прыёму адбыўся канцэ́рт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schwére
f -
1) цяжа́р, ця́жкасць
das Gesétz der ~ — фіз. зако́н прыцягне́ння
2) ця́жкасць, сур’ёзнасць (хваробы і г.д.); суро́васць
die ~ des Verbréchens — ця́жкасць злачы́нства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)