нерво́вы, -ая, -ае.

1. гл. нерв.

2. Лёгка ўзбуджальны, з раздражненнем нерваў.

Н. твар.

3. Якога лёгка расхваляваць; неспакойны.

Нервовая жанчына.

4. Неспакойны, трывожны (аб рабоце, жыцці і пад.).

Нервовая праца.

|| наз. нерво́васць, -і, ж. (да 2—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ягамо́сць м., ж. уст. (форма звароту) Herr m -n, -en; gnädige Frau (жанчына)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

да́ма

(фр. dame)

1) замужняя жанчына ў адрозненне ад дзяўчыны, раней жанчына з багатага або інтэлігентнага асяроддзя (свецкая д.);

2) ветлівы зварот да жанчыны (пераважна ў афіцыйных выступленнях);

3) жанчына, якая танцуе ў пары з кавалерам;

4) трэцяя па старшынству ігральная карта з малюнкам жанчыны, малодшая за караля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

феміні́ст

(фр. féministe, ад лац. femina = жанчына)

прыхільнік фемінізму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ахмістры́ня

(ад ахмістр)

уст. жанчына, якая вяла гаспадарку ў багатым доме; аканомка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ксанты́па

(гр. Ksanthippe = імя жонкі Сакрата, старажытнагрэчаскага філосафа)

перан. злая, сварлівая жанчына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палюбо́ўніца, ‑ы, ж.

Жанчына ў адносінах да мужчыны, з якім знаходзіцца ў пазашлюбнай палавой сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лэ́дзі,

Даўней — тытул англійскай каралевы. // Жонка лорда, а таксама замужняя жанчына ў арыстакратычным асяроддзі Англіі.

[Англ. lady.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верціхво́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. неадабр. Жанчына легкадумных паводзін; шалахвостка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папраду́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (уст.).

1. Жанчына, якая займаецца ручным прадзеннем.

Якая п. пры кудзелі, такое палатно ў белі (з нар.).

2. мн. Вячоркі, якія наладжвала вясковая моладзь, каб папрасці і павесяліцца; попрадкі.

Хадзіць на папрадухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)