мускулі́сты, ‑ая, ‑ае.

З развітымі мускуламі. Высокі, стройны, мускулісты, Павел быў сапраўдным спартсменам. Шыцік. [Рудакоў] распрануўся да пояса, памыўся і доўга з асалодаю расціраў халоднаю вадою сваё мускулістае цела. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасто́л, ‑а, м.

1. Трон манарха. // Трон як сімвал улады манарха.

2. У хрысціянскіх храмах — высокі чатырохвугольны стол пасярод алтара, за якім свяшчэннаслужыцель адпраўляе набажэнства.

•••

Наследнік прастола гл. наследнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфантэ́рыя

(іт. infanteria)

уст. пяхота, пяхотнае войска;

генерал ад інфантэрыі — самы высокі генеральскі чын у пяхотных войсках царскай Расіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хары́зма

(гр. charisma = міласць, боскі дар)

1) выключная адоранасць (аб святых);

2) высокі аўтарытэт, заснаваны на ўменні падначальваць іншых сваёй волі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

lofty [ˈlɒfti] adj. fml

1. ве́льмі высо́кі (пра будынкі, горы і да т.п.)

2. узвы́шаны, узнёслы;

lofty style узнёслы стыль;

lofty principles/ideals высакаро́дныя пры́нцыпы/ідэа́лы

3. высакаме́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Мерна разгойдваць што‑н. зверху ўніз або з боку ў бок. Мікалай трымаў у горне лямех, высокі пажылы мужчына вагаў рычаг ад мяха. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fantastic

[fænˈtæstɪk]

adj.

1) дзіво́сны; дзі́ўны, незвыча́йны

2) эксцэнтры́чны

3) фантасты́чны; нерэа́льны

4) informal невераго́дна до́бры (ху́ткі, высо́кі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ténor

I

m -s юрыд. змест (дакумента)

II

m -s, Tenöre тэ́нар (высокі мужчынскі голас)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АКУ́Т

(ад лац. acutus востры, высокі),

1) адзін з відаў муз. націску ў стараж.-грэч., сербскай і інш. мовах.

2) Знак гэтага націску на пісьме (ˊ). З) Інтанацыя сучаснай літоўскай мовы, якая мае сыходны характар.

т. 1, с. 219

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

treble

[ˈtrebəl]

1.

adj.

1) патро́ены, утрая́ бо́льшы

His salary is treble mine — Яго́ны заро́бак утрая́ бо́льшы за мой

2) Mus. сапра́навы

3) высо́кі (тон)

2.

v.

патро́йваць (-ца), павялі́чваць (-ца) утрая́

3.

n.

1) Mus. сапра́на, indecl.

2) высо́кі тон, гук

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)