высо́кі, -ая, -ае; вышэ́йшы; найвышэ́йшы.
1. Вялікі па працягласці знізу ўверх або далёка размешчаны ў напрамку знізу ўверх; проціл. нізкі.
В. рост.
В. дом.
Высокія горы.
Жыць высока (прысл.). В. лоб (вялікі).
2. Значна большы за сярэднюю норму, за сярэдні ўзровень.
В. ціск крыві.
В. ўраджай.
Высокія тэмпы развіцця.
В. працэнт.
Высокая вада (на высокім узроўні).
3. Выдатны па сваім значэнні, вельмі важны, пачэсны (кніжн.).
Высокая адказнасць.
В. гонар.
Высокая ўзнагарода.
В. госць.
4. Поўны глыбокага значэння, незвычайны па сваім змесце (кніжн.).
Высокая ідэйнасць.
В. стыль.
5. Вельмі добры.
Высокае майстэрства.
Кніга высокай вартасці.
Быць высокай думкі пра каго-н.
6. Тонкі, гучны, які ўтвараецца ваганнямі вялікай частаты (пра гукі).
В. голас.
Высокая нота.
|| наз. вышыня́, -і, мн. вышы́ні, вышы́нь, ж. (да 1, 2 і 6 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
высо́кі в разн. знач. высо́кий;
в. чалаве́к — высо́кий челове́к;
~кае не́ба — высо́кое не́бо;
~кая тэмперату́ра — высо́кая температу́ра;
в. го́лас — высо́кий го́лос;
~кая тэ́хніка — высо́кая те́хника;
~кая я́касць — высо́кое ка́чество;
~кая ідэ́йнасць — высо́кая иде́йность;
~кая мэ́та — высо́кая цель;
в. го́нар — высо́кая честь;
~кая но́та — высо́кая но́та;
в. госць — высо́кий гость;
в. стыль — высо́кий стиль;
~кія шыро́ты — высо́кие широ́ты;
◊ пту́шка ~кага палёту — пти́ца высо́кого полёта;
гавары́ць аб ~кіх матэ́рыях — говори́ть о высо́ких мате́риях;
быць ~кай ду́мкі — (аб кім, чым) быть высо́кого мне́ния (о ком, чём)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
высо́кі, ‑ая, ‑ае.
1. Вялікі, працяглы знізу ўверх; проціл. нізкі. Высокі дом. □ На парозе паказаўся высокі стары ў цёмнай кашулі,.. з люлькаю ў зубах. Якімовіч. Велізарны, высокі, ясна асветлены зал быў перапоўнены. Самуйлёнак. Над намі шушукаюцца высокія гордыя хвоі. Бядуля. // Які знаходзіцца на значная вышыні над узроўнем мора. Высокая мясцовасць. Высокія горы.
2. Значна большы за сярэднюю норму. Высокія тэмпы развіцця. Высокі ўраджай. Высокая тэмпература. □ Напярэдадні майскага свята механічны цэх.. узяў самыя высокія абавязацельствы. Шыцік.
3. Добры па якасці; выдатны. Высокае майстэрства. Высокая культура. Высокая тэхніка.
4. Выдатны па свайму значэнню, вельмі важны; пачэсны, шаноўны. Высокая ўзнагарода, пасада. Высокі гонар. Высокі госць.
5. Поўны глыбокага значэння, незвычайны па свайму зместу. Высокія ідэі. Высокая мэта. □ Напоўнены сэрцы Пачуццём высокім; Нас гордасць шугае Патокам глыбокім. Колас.
6. Вытанчаны, рафінаваны. Высокае мастацтва. Высокая культура.
7. Тонкі, рэзкі (пра гукі). Высокі голас. Высокая нота. □ З дынаміка пачуліся перарывістыя гукі: то высокія, то нізкія. Шыцік. З кузні ляцеў звон сухі, высокі. Пташнікаў.
•••
Высокі стыль — стыль, уласцівы ўрачыстай паэзіі, прозе.
Высокія шыроты — шыроты, далёкія ад экватара, блізкія да полюсаў.
Птушка высокага палёту гл. птушка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
высо́кі hoch; groß, groß gewáchsen (пра рост); перан erháben;
высо́кае напру́жанне эл Hóchspannung f -;
высо́кія цэ́ны sehr hóhe Préise; gepféfferte Préise (разм);
ён высо́кага ро́сту er ist groß [hoch gewáchsen];
◊ Высо́кія Дагаво́рныя Бакі́ дып die Hóhen Vertrágschließenden Séiten;
высо́ка ацэ́ньваць hoch schätzen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Высо́кі (БРС, Бяльк., Яруш.). Рус. высо́кий, укр. висо́кий, ст.-рус., ст.-слав. высокъ, польск. wysoki, в.-луж. wusoki, н.-луж. wusoki, husoki, чэш., славац. vysoký, серб.-харв. вѝсок, ви̏ше, славен. visòk, vîše, балг. висо́к, више. Пашырана з выс‑ з дапамогай суф. ‑ок (параўн. рус. высь). Прасл. *v‑ūps‑okъ. Роднаснымі з’яўляюцца грэч. ὑψηλός ’высокі’, ὕψι ’высока’, ὕψος ’вышыня’, ст.-в.-ням. ûf ’на’, ірл. ós, uas ’навярху, над’ (> *aupso), гальск. uxello‑ ’высокі’, ст.-ірл. uasal ’тс’ (Фасмер, 1, 371; Махэк₂, 705; Брукнер, 639; Шанскі, 1, В, 231 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
высокі; высозны, высачэзны, высачэнны (разм.); паднябесны, небасяжны (перан., паэт.) / пра чалавека: сажнёвага росту, у сажань; рослы, даўгавязы (разм.); доўгі (перан.) / пра дрэва: выносны, выносісты, вынёслы; цяглы (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
высо́кий в разн. знач. высо́кі;
высо́кая иде́йность высо́кая ідэ́йнасць;
высо́кая те́хника высо́кая тэ́хніка;
высо́кая производи́тельность труда́ высо́кая прадукцы́йнасць пра́цы;
высо́кий гость высо́кі госць;
высо́кий го́лос высо́кі го́лас;
высо́кий стиль высо́кі стыль;
высо́кая температу́ра высо́кая тэмперату́ра;
высо́кий челове́к высо́кі чалаве́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
превысо́кий разг. ве́льмі высо́кі, высачэ́зны, высачэ́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
глыбакаво́ддзе, -я, н.
Высокі ўзровень вады ў рацэ, вадаёме.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гмах, -у, мн. -і, -аў, м.
Вялікі і высокі будынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)