спачува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каму-чаму.
1. Адносіцца са спачуваннем, жалем да чыйго‑н. гора, няшчасця; выказваць спачуванне. Ганна Сяргееўна спачувала.. [бацьку] і падзяляла яго бацьк[а]ўскае гора. Няхай. Марынка адчувала, як глыбока перажывае гора малодшы брат, як ён любіць яе і спачувае ёй. Хадкевіч.
2. Адносіцца са спагадай да каго‑, чаго‑н.; спагадаць каму‑н. Гаманёк усяляк спачуваў моладзі, і Пранас Парэчкус быў ненавісны яму. Броўка. Тут мог даць рады толькі сапраўдны сябра, які б табе верыў, спачуваў, спагадаў. Сабаленка.
3. Добразычліва ставіцца да каго‑, чаго‑н.; ухваляць што‑н. Маці не спачувала імкненням бацькі і жыла адной гаспадаркай. Карпюк. Судакоў усміхнуўся і тым самым адказаў: абсалютна згодзен, спачуваю вам. Радкевіч. // Падтрымліваць якую‑н. дзейнасць, быць ідэйна блізкім да яе. Група «Папросту» спачувала рэвалюцыйна-вызваленчай барацьбе нацменшасцей панскай Польшчы. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nod1 [nɒd] n. ківо́к (у знак згоды або прывітання);
give a nod ківа́ць галаво́й
♦
give smb./smth. the nod infml выка́зваць адабрэ́нне каму́-н.; дава́ць зго́ду/дазво́л на што-н.;
The director gave my plan the nod. Дырэктар ухваліў мой план;
a nod is as good as a wink ≅ намёк зразуме́лы; до́ўга тлума́чыць не трэ́ба;
on the nod BrE, infml без фарма́льнасцей; без галасава́ння; па ўзае́мнай зго́дзе
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
couch
I [kaʊtʃ]
1.
n.
1) кана́па f.
2) ло́гава n., ло́жак -ка m.
3) нара́ f., ло́гава, бярло́га f.
4) пласт (фа́рбы, ля́ку)
2.
v.
1) ле́гчы, прыле́гчы на кана́пу
2) выклада́ць, выка́зваць
His thoughts were couched in beautiful language — Яго́ныя ду́мкі былі́ выкла́дзеныя прыго́жымі сло́вамі
3) прыто́йвацца, сядзе́ць у заса́дзе
II
пы́рнік -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прызвыча́іцца, ‑чаюся, ‑чаішся, ‑чаіцца; зак.
1. Прывыкнуць да чаго‑н. як да звычайнага, абавязковага. Часта .. [Манг] адлучаўся на некалькі дзён, і бацькі прызвычаіліся да гэтага і не пярэчылі. Маўр. Быстры, уладны і настойлівы, .. [Коля] заўсёды кіраваў іншымі і прызвычаіўся, каб яго паважалі і слухаліся. Мележ. [Цярэшка] прызвычаіўся да жыццёвага дабрабыту і не хацеў страціць яго. Мікуліч. // Адчуць сябе звычайна, нармальна ў якой‑н. абстаноўцы; асвойтацца, звыкнуцца. Ужо дні праз чатыры Віцька прызвычаіўся да работы. Паслядовіч. [Зіна] прызвычаілася да чужых людзей. Брыль. Пакрысе прызвычаіўшыся да цемры, Аўсееў стаў бачыць цьмяную лінію чыгункі. Быкаў.
2. Адчуць сімпатыю, прывязанасць да каго, чаго‑н. [Марыя:] Пажывуць далей-болей, паразумнеюць абое, прызвычаяцца адно да аднаго [дачка з мужам]. Пальчэўскі.
3. Набыць навык да чаго‑н., прывучыцца рабіць што‑н. У апошні час .. [Чыжык] прызвычаіўся не выказваць сваіх адносін да людзей і навін. Лупсякоў. Ніякай працы .. [Лабановіч] не баіцца, бо змалку прызвычаіўся да яе... Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
почёт м. паша́на, -ны ж., мн. нет; (уважение) пава́га, -гі ж., мн. нет; (почитание) шанава́нне, -ння ср.; (честь) го́нар, -ру м.;
о́рден Почёта о́рдэн Паша́ны;
пьедеста́л почёта п’едэста́л го́нару;
◊
быть в почёте быць у паша́не;
по́льзоваться почётом карыста́цца паша́най (пава́гай);
ока́зывать почёт выка́зваць паша́ну;
почёт и уваже́ние! паша́на і пава́га!; (в знач.: «моё почтение») маё шанава́нне;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
даве́р м, даве́р’е н Vertráuen n -s (auf A, in A, zu D – да каго-н), Zútrauen n -s (zu D – да каго-н);
вы́казаць даве́р’ sein Vertráuen áussprechen*;
карыста́цца даве́р’ам Vertráuen geníeßen*;
пазбаўля́ць каго-н даве́р’у j-m das Vertráuen entzíehen*;
выка́зваць каму-н даве́р’ j-m Vertráuen entgégenbringen* [schénken];
стра́ціць даве́р’ (das) Vertráuen éinbüßen, in Mísskredit kómmen*;
я стра́ціў уся́кі даве́р’ да яго́ ich habe álles Zútrauen zu ihm verloren;
во́тум даве́р’у Vertráuensvotum [-vo-] n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
kléiden
1.
vt
1) адзява́ць, апрана́ць
gut gekléidet sein — быць до́бра апра́нутым
2) быць да тва́ру (каму-н.), пасава́ць, падыхо́дзіць
3) (in A) выка́зваць (думкі, пачуцці)
séine Probléme in Wórte ~ — вы́казаць свае́ прабле́мы сло́вамі
2.
(sich)
(in A) апрана́цца, прыбіра́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pour [pɔ:] v.
1. ліць, наліва́ць, уліва́ць; уліва́цца;
Shall I pour you another cup of coffee? Наліць вам яшчэ кубачак кавы?
2. лі́цца;
It’s pouring with rain. Дождж лье як з вядра.
3. (out) выка́зваць, раскрыва́ць (пачуцці)
4. (into) даць шмат гро́шай (на што-н.);
The company pours money into charity twice a year. Кампанія дае грошы на дабрачыннасць два разы на год.
♦
pour oil on troubled water(s) уздзе́йнічаць заспакая́льна; уціхамі́рваць;
pour out one’s heart/soul раскрыва́ць душу́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Утвараць глухія гукі, якія нагадваюць працяжнае вымаўленне гука «с». Летам .. [Яша] амаль кожны дзень што-небудзь прыносіў: то гадзюку, якая злосна сыкала... то нейкіх рэдкіх матылькоў, якіх ніхто дагэтуль не бачыў. Даніленка. Кулі злавесна сыкаюць у паветры. Паслядовіч. Чэсік пагрозліва замахваецца, і раменная пуга свішча і сыкае ў паветры вужакаю. Васілевіч. Спорна тупае конік, сыкае пясок пад коламі. Б. Стральцоў. // Вымаўляць працяжнае «с», заклікаючы да цішыні, супакойваючы каго‑н. Гэтага было даволі, каб на Шахрая напаўжартам, напаўсур’ёзна з усіх бакоў пачалі сыкаць. Шарахоўскі. На мяне ўжо сыкала некалькі мужчын з капелюшамі ў руках, а я ўпарта крочыў наперад. Карпюк.
2. Разм. Выказваць сваё нездавальненне, злоснічаць (звычайна спадцішка). Бацька ўсміхаецца: рады, Што наступіў такі час, Кажа: — Хоць сыкаюць гады, — Арганізуем калгас! Смагаровіч.
3. Разм. Гаварыць здаўленым ад раздражнення, злосці і пад. голасам. [Апанас] ўскідваў на жонку раз’яраныя вочы і сыкаў праз зубы: — Не твая справа... Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
acknowledge
[əkˈnɑ:lɪdʒ]
v.t.
1) прызнава́ць
to acknowledge defeat — прызна́ць пара́зу
2) пацьвярджа́ць (атрыма́ньне)
3) выка́зваць удзя́чнасьць
Mary acknowledged the gift with a pleasant letter — Мары́я адгукну́лася на падару́нак прые́мным лісто́м
4) адказа́ць
He acknowledged the greeting with a nod — На прывіта́ньне ён адказа́ў ківо́м галавы́
5) Law прызнава́ць праўдзі́вым; засьве́дчваць, пасьве́дчваць; зацьвярджа́ць
to acknowledge a deed before the notary public — зацьве́рдзіць ку́пчую ў ната́рыюса
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)