гусь, ‑і; Р мн. гусей; ж.

Буйная вадаплаўная птушка сямейства качыных з доўгай шыяй, свойская або дзікая. Гусі шэрыя крык узнялі Над ракой ля прыціхлай вярбы. Панчанка. Угары доўгім ланцугом ляцяць дзікія гусі. Гамолка.

•••

Як з гусі вада гл. вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГІ́БСА ПРА́ВІЛА ФАЗ,

агульная ўмова раўнавагі гетэрагеннай сістэмы. Паводле Гіпса правіла фаз у гетэрагеннай (макраскапічна неаднароднай) фізіка-хім. сістэме, што знаходзіцца ва ўстойлівай тэрмадынамічнай раўнавазе, колькасць фаз не можа перавышаць колькасці кампанентаў, павялічаных на 2. У аднакампанентнай сістэме (індывідуальнае рэчыва, напр., вада) у раўнавазе могуць знаходзіцца 3 фазы: пара (газападобная фаза), вада (вадкая фаза) і лёд (цвёрдая фаза). Устаноўлена Дж.У.Гібсам у 1873—76.

т. 5, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

павысыха́ць, ‑ае; зак.

Высахнуць — пра ўсё, многае. Павысыхала вада ў канавах, патрэскалася зямля. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прамыць усё, многае. Вада папрамывала дамбу ў многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюхце́ць, ‑ціць; незак.

Разм. Плюхаць, хлюпаць. Конь — Ножык клыгаў, аступаўся, Вада пад коламі плюхцела. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крыніцы (у 1 знач.). Крынічная вада. Крынічны струмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кипячёный прил. кіпячо́ны; гатава́ны; па́раны;

кипячёная вода́ кіпячо́ная (гатава́ная) вада́;

кипячёное молоко́ кіпячо́нае (па́ранае) малако́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прокипячённый пракіпячо́ны; гатава́ны; па́раны; см. прокипяти́ть;

прокипячённая вода́ пракіпячо́ная (гатава́ная) вада́;

прокипячённое молоко́ па́ранае малако́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рыжа́ ’іржа’ (Сцяшк. Сл., Сцяц., Жд. 3), ’рудая вада на балоце’ (зэльв., ЛА 2). Ад іржа́ (гл.) у выніку метатэзы, параўн. славац. rzavka ’іржавая вада на балоце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -льецца; зак.

1. з чаго. Выцечы, выйсці вон (пра вадкасць).

Вада вылілася з бочкі.

2. перан., у што. Прыняць той або іншы выгляд; ператварыцца.

Раздражненне вылілася ў форму пратэсту.

|| незак. выліва́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)