руцінёр

(фр. routinier)

чалавек, схільны да руціны, пазбаўлены пачуцця новага.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

consequence

[ˈkɑ:nsəkwəns]

n.

1) вы́нік -у m., насту́пства n.

2) вы́вад -у m., лягі́чная высно́ва

3) зна́чаньне, значэ́ньне n.; вага́ f.

of no consequence — нява́жны

of great consequence — вялі́кае вагі́

4) уплыво́васьць, ва́жнасьць f.

person of consequence — чалаве́к з уплы́вамі, ва́жны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Зы́зма ’прагны чалавек’ (паст., Сл. паўн.-зах.), зызмар ’скупы чалавек’ (Мат. Маг.). Параўн. славен. zízati ’ссаць (грудзі) ’. З суфіксам ‑ма ўтвараецца назоўнік ад дзеяслова са значэннем ’суб’ект дзеяння’ (жужма ’насякомае’, дуйма ’мяцеліца’, Сцяцко, Афікс. наз., 54), але зыходная аснова няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кулды́ка ’чалавек, які хутка гаворыць’ (Мат. Маг.). Першапачатковае значэнне ’кульгавы чалавек’. Параўн. семантычны пераход ’спатыкацца’ > ’запінацца’ (кулдыкаць©Жул- дыкаць 2). Фармальна ўтварэнне гэтага слова можна растлумачыць як кантамінацыі кульгаць (гл.) і хадыка. Параўн. калдыка. Ненадзейныя паралелі ў Фасмера (2, 288).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маха́льнік ’чалавек, які падае сігналы’ (ТСБМ). Рус. маха́ло ’тс’. Да маха́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ратато́нда ’няўдалы чалавек’ (Сл. рэг. лекс.). Магчыма, экспрэсіўнае пашырэнне ратонда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сухавя́лка, сухоўялка ’хударлявы чалавек’ (ТС). Да сухі і вяць, вянуць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свядо́мы

1. в разн. знач. созна́тельный;

с. чалаве́к — созна́тельный челове́к;

~мыя адно́сіны да пра́цы — созна́тельное отноше́ние к труду́;

2. (преднамеренный) созна́тельный, умы́шленный;

с. падма́н — созна́тельный (умы́шленный) обма́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пігме́й

(гр. pigmaios = велічынёй з кулак)

1) прадстаўнік нізкарослых плямён у Цэнтральнай Афрыцы і Паўднёва-Усходняй Азіі;

2) перан. чалавек надта малога росту;

3) перан. нікчэмны, абмежаваны чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

зух, ‑а, м.

Разм. Бойкі, удалы, маладзецкі чалавек; хват. «Ну і сын у цябе, Андрэй Данілавіч! Зух, — кажа [дэкламатар], — сын. Можаш быць спакойны: дарогу ў жыццё ён сам сабе праб’е». Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)