Праста́к ’дурань’, ’неахайны’ (Ян.), сюды ж прастакава́ты ’праставаты, ніякаваты’ (Нас., Ян.). Рус. проста́к ’прасцяк’, укр. проста́к ’просты чалавек’, польск. prostak ’прасцяк, неадукаваны чалавек, просты чалавек’, чэш. prostáček ’прасцяк’, серб.-харв. проста́к ’прасцяк, неадукаваны, нявыхаваны чалавек’, славен. prosták ’звычайны, просты чалавек’, балг. проста́к ’неадукаваны, нявыхаваны чалавек’, макед. простак ’тс’. Ад просты з суф. ‑ак. Суфікс яшчэ праславянскі, гл. Слаўскі (SP, 1, 89), але першапачаткова слова, відаць, мела значэнне ’просты чалавек’ у процілегласць высакароднаму, што гаворыць аб самастойным утварэнні ў розных славянскіх мовах, параўн. Банькоўскі, 2, 788; Сной₂, 586 і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абра́ннік м, абра́нніца ж

1. (дэпутат) Géwählte (sub) m, f -n, -n;

2. (каханы чалавек) Líebling m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

іне́ртны träge, úntätig, schlaff, inért; перан тс indolént;

іне́ртны чалаве́к träger [indolénter] Mensch;

іне́ртны газ хім Édelgas n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ініцыяты́ўны Initiatív-; tátkräftig;

ініцыяты́ўная гру́па Initiatívgruppe f -, -n;

ініцыяты́ўны чалаве́к ein Mensch mit Initiatíve;

ініцыяты́ўная дапамо́га éine tátkräftige Hílfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нязно́сны

1. (які пераносіцца з цяжкасцю) únerträglich, únausstehlich;

нязно́сны чалаве́к úngenießbarer Mensch;

2. (які не зношваецца) trágbar, nicht ábzutragend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

перада́тчык м

1. радыё Sénder m -s, -, Séndestation f -, -en;

кароткахва́левы перада́тчык Kúrzwellensender m;

2. (чалавек) Überbringer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

уро́д м, уро́дзіна м, ж (непрыгожы чалавек) Schéusal n -s, -e, Úngetüm n -s, -e; ein Áusbund von Hässlichkeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гарлахва́т, ‑а, М ‑ваце, м.

Разм. Чалавек, які груба дамагаецца для сябе чаго‑н., імкнецца да найбольшай выгады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарапартава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Разм. Нагаварыць лішняга, заблытацца ў сваіх довадах, разважаннях. — Вы, малады чалавек, зарапартаваліся. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае адносіны да звадкі. Звадлівыя адносіны.

2. Схільны да звадак. Звадлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)